Үлэг гүрвэл: Загас идсэн!

За "Шавьжны бяцхан түүхс"-ээ дуусгаад бүгдийг нь нэгтгээд PDF болгочихлоо татаж авж уншмаар байвал линкээр хандана уу!:) http://share.gogo.mn/AYCEFv00w868031269153325/%D0%A8%D0%B0%D0%B2%D1%8C%D0%B6%D0%BD%D0%B8%D0%B9%20%D0%B1%D1%8F%D1%86%D1%85%D0%B0%D0%BD%20%D1%82%D2%AF%D2%AF%D1%85%D1%81.pdf Энэ нь миний нилээн удаан бичиж дуусгасан жижиг, жижиг шавьжнуудын тухай түүхнүүдээс бүтнэ. Та бүхэнд таалагдана гэж найдаж байна. __________________________ Hanper

Жаран хөлт байнга л үглэнэ. Өглөө, өдөр, шөнөгүй үглэж шүлсээрээ айраг бүлнэ. Эргэн тойрныхон нь эхэндээ аль болох туслахыг хичээн оролддог байсан бол одоо энэ бүхэнд нь дасаад эсвэл энэ бүхэнээс нь залхаад эсвэл ерөөсөө туслаж чадахгүйгээс хойш гэж боддог болсон болохоор жаран хөлт ганзаараа л үглээд байна. Дөнгөж төрөөд уйлж байсанаасаа ихээр шүлс нэрэх болсон болохоор эрүү шүд нь ч гэж аймаар хүчирхэг эд болжээ. Нэг зуусан бол тавьна гэж байхгүйгээр даган явж үглэхийг нь яана! Өдөр нь дагаж орой нь гэрийнх нь гадаа үглэнэ. Бусад шавьжнууд чамд хийх юм байдагүй юм уу? яагаад ингэж үглэж яншиж байдаг юм бэ? тэглээ гээд чиний наад зовлон чинь алга болчих юм уу? гэвэл та нар над шиг их хөлтэй биш болохооро ингэж байна. Хэрвээ та нар байсан бол аль хэдийнэ ядарч туйлдаад унаад өгөх байсан биз! би л тулдаа өдий хүртэл ингэж алхаж явж байна гээд л уйлж гарах тул дуугай л шүд зуун амьдарна. Ингээд нэг өдөр шавьжнуудын хурал болжээ. Жаран хөлтийг тэсэхийн аргагүй болсон тул одоо арга хэмжээ...

Бид бол дээд төрөлтнүүд Бидний бахархал, бидний далавч хэмээн удирдагч морин шоргоолжны үг хадан хавцалд цуурайтах адил нүр хийлээ. Гэтэл тэнд дундаас нэг нь гэхдээ далавчтай амьтан зөндөө байдаг биздээ!? бид яагаад бусдад байдаг юмаараа бахархах ёстой юм бэ!? гэвэл тэр олон цугласан дунд жиг жуг түгэж эхэллээ. Удирдагч хөмхийгөө зуугаад аа чамайгдаа энэ бүхэн дуусахаар далавчийг чинь тасдаж хаяд яаж амьдрахыг чинь харна даа! гэж дотороо занаад гараа өргөн олон түмнийг дуугай байхыг тушаав. Цугласан олон ч удалгүй чимээ аниргүй болоход салхины сийгэх л дуулдаж байлаа. Удирдагч хоолойгоо засаад. " Тиймээ! олон амьтан далавчтай Тэгээд бас олон амьтан хөлтэй Хамгийн их хөлтэйгөөрөө Хар мянган хөлтэй жаран хөлт Хязгааргүй их бахархах байсан биз! Хэзээ гэхдээ тийм юм байлаа!? Жаран хөлт үхэхдээ Жаран хөлнөөсөө л болж үхдэг! Энэ бол тоо биш, байх тухай биш! Энэ бол ашиглах тухай, чадварын тухай! " гэвэл олон бүгдээр далавчаа дэвэн дэмжиж байгаа илэрхийлэн баяр хүргэв. Тэгтэл ч өнө...

Хавар цаг болжээ. Модод мөчирсөө нахиалуулж эхэлнэ. Эвэрт буга цох яаруухан босон ирсэн боловч царс модны мөчирс аль хэдийнээ хөршүүдээр нь дүүрсэн байв. "Аа! муу сайн шүүслэгчид, донтогчид" гэж орилон хамгийн ойрын царсны шүүс өөд нисэн цугласан олны араас шунхан орж эхний нэг, хоёр эгнээг нэвт зүссэн ч гурав дахь дээр нь очоод нам цохигдон ойчив. "Аа! чи муу ганц шүүснээс болж намайг цохиж унагаана гэнээ! чамтай эвэрээ мөргөлдөж, эрэгчин эмэгчингээ үзнэ дээ!" гээд өндийн босож ирвэл хэн ч өөрийнх нь яриж байгааг тоосон шинжгүй бүгд л шүүс өөд тэмүүлэх учир мань цох саяны унасангаа мартан мөн л хамгийн урд очих гэж дайрлаа. Энэ удаа илүү өндөр дээрээс илүү хурдтайгаар дайран орохоор шийдэн дээш хөөрөн хөөрөн ниссээр эцэсийнхээ өндөрлөгт ирлээ гэж бодон доош шунгахаар эргэвэл нүдэндээ ч итгэмээргүй юм харав. Хэрвээ уур бухимдал энэ бүх шар гозойлт зэрэгтээ автан ингэж өндөрт нисээгүй бол ийм өндөрч гарж ирэх тэгээд хамгийн гол нь энэ бүхэнийг харах байсан эсэхээ мэд...