Үлэг гүрвэл: Загас идсэн!

Би бороонд дуртай байв. Бага байхад бороо зөөлөн зөөлөн шивэрч ордог байлаа. Одоо гэтэл сар хийгээд л шаагих юм. Бороо хүртэл хотожсон бололтой. Шөнө хичээлээ хийж байх үед цонхоор бөмбөр тоглоод салхивч нээхээр зун дагуулаад л өрөөнд орж ирдэг сэн. За гэхдээ миний хичээл хийх гэж юу байх билээ. Компьютерынхоо ард л сууж байдаг байсан байх. Бүүр балчир байхад ус тулаад л гүйдэг байсан биз. Нэлээд том болсон хойноо бол айлын охиныг гэрт нь оруулж өгчхөөд л гиюүрнэ гэрийн зүг гэлдэрнэ. Тэр үед нь бороо орвол тэгээд л Цахиур Төмөр ойн төгөлд ингээд л сэтгэлт хүүхнээ санагалзаад л суудаг биз ээ хэмээн өөрийгөө өргөмжилнө. Үнэндээ бол тийм биш шүхэр барьж явахаас л залхуураа аж. Ном зохиолд уран сайхнаар өгүүлсэн болохоор дуртай байсан байж мэдэх юм. Гэхдээ би одоо бороонд ер нь дургүй болсон. Эсвэл бороонд биш нороход дургүй байж магадгүй. Нойтон мэдрэмж чийг даагаад цаана нэг зутруу. Шалтгаан нь гэвэл Тайван улсад магистрын зэрэг хамгаалахаар явав. Очиход цаг агаар таатай дулаахан байлаа.

Би арай гунигтай байгаад, болоод байх шиг байна. Үргэлж л инээгээд байна гэж байхгүй ч гэсэн. Үүр гуниглаж бол болох л байхдаа. Зөнгөөр нь орхиод бичихээр арван хуруу минь зүрх дагаад уйтгарлаад байгааг харж байгаа биз дээ? Тиймийн тул бодон болон, санан санан гоё дурсамж бичье. Нэг дүгээр ангид минь Хулан гэж охин байв. ( Нэр нь Хулан биш байх магадлалтай ч гэсэн би одоо хүртэл Хулан л гэж бодоод байдаг юм. ) Би нэг дүгээр салаа, тэр хоёр дугаар салаа, өөр нэг хүүхэд гурав дугаар салааны дарга байв. Хулан хамгийн урд суудаг. Би хамгийн ард суудаг. Хуланг ихэнхдээ араас нь харна. Тийм болохоор царайг нь төсөөлөх юм бол зэрэглээ юм шиг л эргээд хуйлраад тогтож өгөхгүй. Тэр онц сурна, би онц сурна. Нэг дүгээр ангид муу сурдаг хүүхэд гэхдээ ховор байх аа. ( Муу сурч байсан бол уучлаарай. Би тэр үед ухаарах сөхөөгүй бага хүүхэд байсан юм шүү. ) Хуланг би хөөрхөн байсан гэж бодоод байгаа боловч яг үнэндээ мэдэхгүй байна. Гэхдээ хөөрхөн гээд төсөөлчихье. Өөр нэг татагдсан байсан зүйл бол тэ

Үхсэн хүн амилуулах тийм ч сонирхолтой биш. Харин амьд хүнийг хүйтэн цогцос болгох олон арга бий. Миний мэдэх, мэдэхгүй өчнөөн боломжоос хамгийн сонирхолтой нь аль вэ? хэмээн өөрийгөө зовооно. Бага багаар биеийн элч алдагдаж, хүйтэн чулуун баримал болох нь. Гантиг чулуун баримал урлах мэт биш гэж үү? Зарим нэг хүн санал нийлэхгүй байж болох юм. Нөгөө нэг нь үхдэл амьдруулах яахаараа сонирхолгүй байдаг юм гэж гайхаж байж ч магадгүй. Ядах юмгүй шүү дээ. Зандан мод нунтаглаж, шимийн архитай холиод арван мөр тархи шившиж цацахад л хангалттай. Кино, хүүхэлдэйн дээр гардаг та бүхний зомби бэлэн болно. Амьд хүн хажууд нь шаал өөр. Шонгийн дэргэдэх зулзаган мод мэт. Салхинд сэржигнэн, бороонд найгана. Хүний амь тасалж байхад хамгийн чухал зүйл бол ухаан алдуулахгүй байх. Тэгэхгүй бол сүнс нь түрүүлээд зайлчихна. Амьтан гаргаж байгаа юм шиг хогийн болчихдын. Ер нь бол залуу хүмүүс хамгийн гайхамшигтай цуглуулга болж чаддаг. Хөгшчүүл арай л хурдан үхээд, хүүхдүүд арай л болоогүй байдаг юм аа. Тэ

Хэний ч мэдэхгүй бүсгүйд дурлаад Хоног өдрөөр эрэвч олохгүй, Хаа сайгүй сурав ч олзгүй Хөөрхий залуу царай алдан байхад Хорвоо ертөнц эргэдгээрээ эргэж Хөрст дэлхий байдгаараа сүүмийн Хүний хүмүүс зовлондоо түүртэж Хааяа нэг жаргалдаа мишээнэ. Сүрчигний үнэртэйгээ хийсэн одсон Сүүдэр мэт тэр охин Сураг ч үгүй, ажигч ч үгүй Сэтгэлээс нь аажуухан ууссаар, Зүүд мэт дурсамжаас нь замхарсаар Зөрөөд өнгөрөвч танихгүй Зүгээр л нэг эмэгтэй болон хувираад Заяа тавилан нь зөржээ. Хэний ч танихгүй хүүхэн Хүний хүүгийн хайрыг булааснаа Хэнэг ч үгүй оршино Хааяа нэг санаа алдана Ажил амьдралдаа түүртэн Ар араасаа цуврах өдрийг Аргадаж, айлгаж үдсээр Амраг сэтгэлийн явдлыг мартжээ. Өөр өөр зүрх Өөрийн өөрийн шархтай Өнгөрсөн, ирээдүйн дурсамжууд Өнөө цагт дарамттай Урсаад байгаа жам жим Урд хойдохоо хүлээж сурсангүй Учрах тавилантай хоёр Уулзаж таарсан ч таньсангүй.