Бид бол дээд төрөлтнүүд
Бидний бахархал, бидний далавч хэмээн удирдагч морин шоргоолжны үг хадан хавцалд цуурайтах адил нүр хийлээ. Гэтэл тэнд дундаас нэг нь гэхдээ далавчтай амьтан зөндөө байдаг биздээ!? бид яагаад бусдад байдаг юмаараа бахархах ёстой юм бэ!? гэвэл тэр олон цугласан дунд жиг жуг түгэж эхэллээ. Удирдагч хөмхийгөө зуугаад аа чамайгдаа энэ бүхэн дуусахаар далавчийг чинь тасдаж хаяд яаж амьдрахыг чинь харна даа! гэж дотороо занаад гараа өргөн олон түмнийг дуугай байхыг тушаав. Цугласан олон ч удалгүй чимээ аниргүй болоход салхины сийгэх л дуулдаж байлаа. Удирдагч хоолойгоо засаад.
"
Тиймээ! олон амьтан далавчтай
Тэгээд бас олон амьтан хөлтэй
Хамгийн их хөлтэйгөөрөө
Хар мянган хөлтэй жаран хөлт
Хязгааргүй их бахархах байсан биз!
Хэзээ гэхдээ тийм юм байлаа!?
Жаран хөлт үхэхдээ
Жаран хөлнөөсөө л болж үхдэг!
Энэ бол тоо биш, байх тухай биш!
Энэ бол ашиглах тухай, чадварын тухай!
"
гэвэл олон бүгдээр далавчаа дэвэн дэмжиж байгаа илэрхийлэн баяр хүргэв. Тэгтэл ч өнөөх шоргоолж чинь ахин олон дундаас "тэгээд бидний ашигладаг гэж юу байсан юм бэ? жижиг шувууны дэгдээхэй хүртэл биднийг зооглодог биздээ!? " гэхэд мөн л олон цөмөөрөө жиг жуг гэцгээн үнэнийг нь гайхна. Тэгтэл удирдагч за "тийм ээ! үнэн болно гэхдээ хүү минь наашир чамайг нэг харъя" гэвэл өнөөх залуу шоргоолж их л бардамнан далавчаа дэлгэн сүр жавхаагаа гайхуулан гарч ирэв. Удирдагч тэгэнгүүт нь туслахадуудаа толгой дохин зангавал яах ийхийн зуургүй үсрэн очиж залуу шоргоолжийг бариад авлаа. Удирдагч дэргэд нь очоод "Бахархах шаардлагагүй хэрэггүй зүйлээрээ чи юу хийх билээ!?" гээд далавчийг нь тасар татан хаявал залуу шоргоолж өвчин шаналалдаа автан газар атийн унахад олон цөмөөр уулга алдав. удирдагч гараа өргөн мөн л чимээгүй болгоод "Харцгаа!!! Бахархал биш гээд байгаа далавчаа алдсан энэ залууг хар! энд одоо юу байна!? юу ч алга! яагаад!? яагаад!? тэрэнд юу тутав!? Өөрсдөө бодоцгоо гэхдээ би саяхан тэр бахархал биш гээд байгаа далавчийг нь авсанг санацгаа!!!" гээд чимээгүй болвол. Цугласан олон уухайлан удирдагчийг магтан дуулав. Залуу шоргоолж өрөвдөлтэйгөөр атийн хэвтсээр л гэвч тэр тухай хэн ч санасангүй.
________________________________________________
Hanper
Бидний бахархал, бидний далавч хэмээн удирдагч морин шоргоолжны үг хадан хавцалд цуурайтах адил нүр хийлээ. Гэтэл тэнд дундаас нэг нь гэхдээ далавчтай амьтан зөндөө байдаг биздээ!? бид яагаад бусдад байдаг юмаараа бахархах ёстой юм бэ!? гэвэл тэр олон цугласан дунд жиг жуг түгэж эхэллээ. Удирдагч хөмхийгөө зуугаад аа чамайгдаа энэ бүхэн дуусахаар далавчийг чинь тасдаж хаяд яаж амьдрахыг чинь харна даа! гэж дотороо занаад гараа өргөн олон түмнийг дуугай байхыг тушаав. Цугласан олон ч удалгүй чимээ аниргүй болоход салхины сийгэх л дуулдаж байлаа. Удирдагч хоолойгоо засаад.
"
Тиймээ! олон амьтан далавчтай
Тэгээд бас олон амьтан хөлтэй
Хамгийн их хөлтэйгөөрөө
Хар мянган хөлтэй жаран хөлт
Хязгааргүй их бахархах байсан биз!
Хэзээ гэхдээ тийм юм байлаа!?
Жаран хөлт үхэхдээ
Жаран хөлнөөсөө л болж үхдэг!
Энэ бол тоо биш, байх тухай биш!
Энэ бол ашиглах тухай, чадварын тухай!
"
гэвэл олон бүгдээр далавчаа дэвэн дэмжиж байгаа илэрхийлэн баяр хүргэв. Тэгтэл ч өнөөх шоргоолж чинь ахин олон дундаас "тэгээд бидний ашигладаг гэж юу байсан юм бэ? жижиг шувууны дэгдээхэй хүртэл биднийг зооглодог биздээ!? " гэхэд мөн л олон цөмөөрөө жиг жуг гэцгээн үнэнийг нь гайхна. Тэгтэл удирдагч за "тийм ээ! үнэн болно гэхдээ хүү минь наашир чамайг нэг харъя" гэвэл өнөөх залуу шоргоолж их л бардамнан далавчаа дэлгэн сүр жавхаагаа гайхуулан гарч ирэв. Удирдагч тэгэнгүүт нь туслахадуудаа толгой дохин зангавал яах ийхийн зуургүй үсрэн очиж залуу шоргоолжийг бариад авлаа. Удирдагч дэргэд нь очоод "Бахархах шаардлагагүй хэрэггүй зүйлээрээ чи юу хийх билээ!?" гээд далавчийг нь тасар татан хаявал залуу шоргоолж өвчин шаналалдаа автан газар атийн унахад олон цөмөөр уулга алдав. удирдагч гараа өргөн мөн л чимээгүй болгоод "Харцгаа!!! Бахархал биш гээд байгаа далавчаа алдсан энэ залууг хар! энд одоо юу байна!? юу ч алга! яагаад!? яагаад!? тэрэнд юу тутав!? Өөрсдөө бодоцгоо гэхдээ би саяхан тэр бахархал биш гээд байгаа далавчийг нь авсанг санацгаа!!!" гээд чимээгүй болвол. Цугласан олон уухайлан удирдагчийг магтан дуулав. Залуу шоргоолж өрөвдөлтэйгөөр атийн хэвтсээр л гэвч тэр тухай хэн ч санасангүй.
________________________________________________
Hanper
Comments
Post a Comment