Үлэг гүрвэл: Загас идсэн!

Унтахаар хэвтэж байтал гадаа хоёр хүн хэрэлдэх нь сонсогдов. Хэрэгт дурлан өнгийвөл түнэр харанхуйд үзэгдэх бараа байсангүй. Санаа зовсондоо орондоо эргэж оров. Тэгтэл "Ээжээ та битгий яваа ч" гэж жоохон хүүхдийн дуу цуурайтдаг юм байна. Унтах хүсэл үгүй болоод хоолой дээр хүн дараад суучих шиг. Ээж нь, аав нь, хүүхэд гурвуулаа нүүдлийн шууд шиг одчихоод ахиж юу ч дуугарсангүй. Амар амгалан минь алдагдчихлаа. Муухай юм үзэхгүй, дуулахгүй гээд зурагт үздэггүй, мэдээ хардаггүй намайг бодит амьдрал алгадаж буй нь энэ. Тэглээ гээд гомдоллох хэцүү. Үнэхээр өнөөх жаал өнчирч буй бол миний нэг өдрийн нойр юухан байх билээ. Магадгүй ээж нь явахгүй бол сарын нойроо өгсөн ч яах вэ. Тэгтэл сарын дараа яах юм бол. Миний нойроор торгоогдож байсан айл гэрийн холбоо тасраад явчих байх даа. Эрэгтэйн буруу, эмэгтэйн буруу аль ч байж болно. Аль, аль нь буруугүй атлаа нөхцөл байдал тэгээд таарсан ч байж болох. Харин жаал хүүгийн буруу байгаа болов уу? Магадлалаас бол ихээхэн бага байх даа. Мага

Хоёр найзын хуримд уригдав. Гэрлэлт хосууд ч үзэсгэлэнтэй харагдаж байлаа. Найр дэлгэрч бүжиг эхлэх цагаар монгол дээлтэй хоёр ахмад талбай тойрон эргэв. Нүүрэндээ мишээлтэй тэр хоёр өөрийн эрхгүй сэтгэл сэргээв. Бүжиглэх гэдгийг жаргал болгож ашиглаад өтөл насандаа баясалтай буй нь надад халдаа биз ээ. Хундага нэг өргөв. Хоёр өргөв. Түүнээс цааш тоолсонгүй. За одоо больё доо гэж бодоод суулаа. Хөгжим чангарч хүмүүс хөл оров. Бүжгийн талбай он цагийн хэлхээс харуулна. Дээлтэй, хослолтой, даашинзтай хүмүүс зэрэгцэн бүжнэ. Намуун ая уянгална, хип хоп үгс урсана. Хүмүүсийн сэтгэл оргил дээрээ иржээ. Бялуу тарж амттай цаг дуусав. Тар гэж хэлэхгүй тэнгэрээс бороо шаагина. Хүргэн, бэрийн талийнхан бүгд аз жаргалтай баярлана. Ураг холбож буй хүмүүс тул өөр хоорондоо дотносож буй нь тэр биз. Би харин байснаараа ирээд байгаагаараа буцлаа. Магад танихгүй хүмүүс дээр очиж хундага өргөөд танил болох ёстой байсан юм шиг. Би өөрөө тийм талдаа хүн л дээ. Өөрөө танилцаж чаддаггүй. Хүн намайг танилцуул

Хаан хүний нойр хүрэхгүй бол хөөрхий тэр тоггүй яадаг байсан бол. Боол хүн бол яахав ядраад л унтдаг байсан биз. Хаанд ямар тийм зовлон, жаргал байх биш. Хэвтье гэсэн ч нуруу нь өвдөнө. Хамгийн хөөрхөн нь өлмийг нь барьсан ч хөндүүр янгинаа нь арилахгүй. Түүдэг галд бүрсийх дүрс сүнс сүг мэт зүүдийг нь эзэмдэнэ. Хатан хүн харин яадаг юм бол доо. Мартаасай гэж бодно уу? Мартчихсан юм биш биз дээ гэж сандарна уу? Эрх мэдэл энэ амь нь бол яалтай. Өрх гэрийнх нь тулгуур бол тоогүй нь ээ. Хайр сэтгэл боддог болов уу? Хөөрөн байхдаа л санаа зовдог юм болов уу? Одоо цагийн энгийн хүн шиг хэн нь амьдарч байсан бол доо. Халуун ус үгүй болохоор халааж л ордог буй биз. Өөрөө халаана гэж юу байхав. Харц ардын л ажил байсан нь тодорхой. Тиймийн учир дуртай байхаас өөр яалтай. Түшмэл ноёд өргөөндөө сэвэлзэнэ. Ухаалаг утастай байсан бол уралдаж тоглох байсан болов уу? Инстаграм ухам хэвтэхийн биш үү! Хаан хүний зарлиг харц ардад үйлчилнэ. Өдөр бүр усанд ор гэж тунхаглана. Хүйтэн усанд хөөрхий ханиад

Бичих юм аа мэдэж байгаа боловч хэтэрхий том юм шиг санагдаад хойш тавьсаар. Өчигдөр арай ч ингэж цалгардана гэж юу байхав гээд суусан боловч болж өгсөнгүй. Арга ядсан би дэвтрээ дэлгэн суулаа. Өөр хоорондоо уялдаатай дараалж уншигдах ёстой юм болов уу? Хамаагүй байж магадгүй гэхдээ нэг нэгээсээ үндэслэж салаалсан нь лавтай. Уул нь тэгж байгаад болий гэж бодож байсан боловч одоо л бичихгүй бол хэзээ ч оруулахгүй юм шиг санагдав. Бэлэг: Ягаан туузаар бэлэг сүлжив Яарах хосууд урд хойгуур холхино Чимэг болгож шигтгээ наав Чимээгүйхэн харц нэг нэгнээ олно. Урсах шатаар уруудан явав Ургах сэтгэл нүдэнд нь үсрээд л Хойд хаалгаар гараад алхлаа Хонгор шивнээ агаар чимнэ. Бэлэг эзнээ хүлээн өрөөний буланд Бэлзэг ядам хүлээн шилэн хоргонд Сэтгэл баглаанд тайван нойрсоно Сэтгэлт хоёр биеэсээ тэврэн таатай нойрсоно. Өөдөс: Би өчигдрийг санаж байна Уржигдрыг умартаж Ухаан минь саруул атлаа Бүдэг бадаг тортогт автжээ. Би маргаашийг мэдэж байвч Нөгөөдрийг гадарлахгүй Нийгэм бахь байдгаараа юм шиг мө

Орой гараад явж байтал нэг гадаад нөхөр наранд ээгээд зогсож байх юм. Ургаж байгаа юм болов уу гэж бодлоо. Залуу хүн биш тул жаргаж яваа л биз ээ. Тэгээд түүнээсээ болж өөртэйгөө адил нар дагаад л найгаж буй за. Үс нь дээрээсээ халзраад гэдэс нь урагш цүдийжээ. Нас нь мөн тул онцгой содон харагдсангүй. Цагаан поло, цайвар өмд өмссөн тэр нуруугаа үүрэн зогсоно. Би ч жаргаж буй нар өөр яаран алхав. Уул нь яармааргүй л байгаа юм сан, нас юм даа. Цааш алхаж байхдаа утсаа халааслан бодлоо. Энэ хүн далайн эргэ дээр биш ч гэсэн жаргаж болж байдаг. Жаргаж байхдаа жаргаж сурсан юм болов уу? Мандаж байх даа л жаргаж мэддэг байсан юм уу. Тэр нь одоо надад хамаатай атлаа түүнд огтоос хамаагүй мэт зогсоно. Одоо л жаргалтай байгаа бол өмнө нь ямар байсан сүүдэрлээд л өнгөрөх биз. Өдөр халуун байсан аа орой учир зүггүй бороо оров. Надаар эхлүүлэлтгүй мэдэж байгаа хүн зөндөө биз. Магад би өөрөө жилийн дараа уншаад мартчихсан байх биз. Аянга их цахим, ус их тогтов. Шүхрээ мартсан байсан ч орой болтол с

Сүүлийн үед зурагтаар гарах болсон мундаг хүмүүсээс болж миний амьдрал хэцүүдэв. Өдөрт гэдсээ илэн, оройд нет хэсэх намайг эцэг эх минь шаналгана. Үглэх нь ихсэн, чихнээс хонх уяастай. Ажилд орж, авгай аваач . Би ажилд орохгүй гээд байгаа юм биш ажилд ороход туршлага шаардлагатай болчхоод байгаа юм. Авсан диплом маань үйлчлэхээ болиод мастер хийх хэрэгтэй болчхоод байна. Мастер хийх гэхээр нас явчхаад ажилд оръё гэхээр насны шалгуурт тэнцэхээ болих гээд байна. Самсунг, Гүүгли, Майкрософт өөр хаана, хаана ч билээ ажиллаж байгаа хүмүүс мундаг, мундаг хүмүүс байна. Надад гадаадад сурах боломж л олдчихвол би ч гэсэн тэр мундаг газруудад чинь ажиллачих гээд байна шүү дээ. Даанч надад боломж алга. Тэд нар чинь бүгд англи хэл шаардаад байна. Эцэг, эх та хоёр минь даанч ойлгохгүй. Би авгай авахгүй гээд байгаа юм ч бас биш эхнэр олдохгүй байгаа юм шүү дээ. Учирлаад ч хөгшин хүмүүс залуу миний зовлон үл ойлгоно. Сэтгэлийн шаналгаа үл мэднэ. Орчин үед чинь залуучууд эрт гэрэлдэг болчхож. Хорь га

Хорвоо ертөнцөд татах хүч олон байдаг. Надад харин хайр сэтгэлийн татах хүч байхгүй хэмээн та бодож байж болох юм. Үгүй шүү!? би хааяа ертөнцөд татагдахгүй болоод тэнгэрт хөөрөөд нисчихдэг юм. Хамгийн анх би өөрийгөө татах хүчгүй охин гэдгээ зургаан настайдаа мэдэж байсан юм. Тэгэхэд би хүүхдийн баяр гээд ээжийнхээ авч өгсөн бөмбөлгийг бариад зогсож байлаа. Тэгтэл бөмбөлөг гэнэт л гараас алдууран дур зоргоороо нисээд явчихдаг юм байна. Би уйлъя гэж бодсон боловч дэргэд хүн байхгүй тул арга буюу хий агаар ширтсээр л хоцорсон сон. Нэг мэдэх нь ээ би бөмбөлгийнхөө дэргэд зогсож байх юм. Баярласандаа шүүрээд л авлаа. Энэ үед л би агаарт нисэж байгаагаа мэдсэн юм. Дараа нь яасан гэж үү? ээжийг ирэхээс өмнө бушуухан газар буугаад томоотой хүлээсэн дээ. Хэрвээ ээж мэдчих юм бол намайг загнаад ахиад гадаа гаргахгүй байсан юм. Энэ явдлаас хойш би хааяа нэг хулгайгаар нисдэг боллоо. Эхэндээ нисэж чадахгүй айж байснаа хүлээн зөвшөөрнө өө. Та нар ч гэсэн айх л байсан биз дээ. Гар, хөл хөнгөрөөд л

Чи амьдралдаа нисдэг загас харж байсан уу? Толгой дээрээс чинь хэн нэгэн чулуудчихсан биш. Яг л усандаа хөвж яваа юм шиг агаарт урсан яваа тийм загас харсан уу!? Хэрвээ би ганцаараа харсан бол та намайг галзуу хэмээн нэрлэж болох юм. Гэвч тэрийг надаас гадна арваад хүн харсан болохоор бүгдийг нь галзуурсан хэмээн үзэх арай тохиромжгүй байх аа! Олон юм нуршилгүй юу болсон тухай тодорхой өгүүлье. 2010 оны 3н сарын 22. Байдаг л нэг ердийн өдөр. Харин од сарны хөдөлгөөнөөр бодох юм бол өдөр шөнө тэнцдэг өдөр. Энэ бүхэн нисдэг загасанд хэрхэн нөлөөлснийг мэдэхгүй. Гэхдээ дурдах хэрэгтэй байх хэмээн бодов. Өглөө хичээлтэй тул сэрүүлгийнхээ дуунаар арай чүү гэж бослоо. Хөшгөө нээн харвал өчигдрийн борооны үүл холоо зугтаад тэнгэр цэлийсэн харагдана. Нүүр гараа угаачхаад хоцрох гэж байсан тул өглөөнийхөө цайгаа цүнхэлчхээд амандаа нэг зүсэм талх чихэж аваад гарав. Өглөөний нар урд урдынхаас хурцаар ээж байв. Тэнгэр өөд харан "Сайн байна уу? Тэнгэр, газар хоёроо. Сайн уу? Нар ахаа!?"

Гэртээ ширээтэй болов. Ширээгүй шалтгаанаар залхуурч байсан би шанагагүй болов. Угаасаа шанага байгаагүй болохоор шалтгаан минь дуусав. Иймийн учир хуучин дэвтрээсээ сөхөж харлаа. Наадмаар уул нь нөхөж ажиллах юм сан гэж хүсэж байсан юм сан. Даанч интернэт хурд минь шаардлага хангахгүй байх шиг. Хүлээж, бодож суусаар залхав. Ажлыг тиймээс түр хойшлуулъя. Магад амралтын өдрүүдээр онгод минь орох буй за. Уншихын аргагүй, бичихийн эцэсгүй олон зүйлс байна аа. Тэгж, тэгж нэг зүйл сэтгэлд минь хүрэв. Би итгэхгүй: Хувхай цайсан мөчирт Би итгэхгүй. Халуун нар дээрээс Төөнөж байгаа цагт Би итгэж чадахгүй. Тогорууун сүрэг буцаж Нэгийг илтгэх авч Би итгэхгүй. Харанхуй шөнийн жавар Эргэж ирээгүй үед Би итгэж чадахгүй. Итгэхийг хүсэхгүй байх Эрх байгаа цагт Намар болж буйд Би итгэхгүй. Цаг нь болоогүй намрыг шүлэг юм уу даа. Хадгалаад орхичихвол цагийг нь тааруулж чадахгүй биз ээ. Тиймээс олдсон дээр минь завшмуй. Дараа нь дандаа яаж хуучин юмнаас оруулдаг юм бэ. Исэж, эмтрээ байлгүй хэмээн ичив.

Зурагтаар сүүлийн үед "Зоригтой болгох курс" та бүхнийг урьж байна гэсэн сурталчилгаа явах болов. Энэ сурталчилгаанд нь онцгой юм ч нээх байсангүй. Эхнийх нь нэг нүдний шилтэй доожоогүй залуу нэг дажгүй эмэгтэйг гудамжинд хараад эхлээд араас нь дагаж байснаа "Зоригтой болгох курс" гэсэн байшингаар ороод гарангуутаа шууд танилцаж байх юм. Харин нөгөө нэг төрлийн сурталчилгаа нь болохоор үүнээс арай өөр нэг охин кафед сууна. Өөдөөс нь нэг сайхан залуу харна. Охин эхэндээ ичээд өөр тийшээ анхаарал хандуулж байснаа "Зоригтой болгох курс" гэсэн аягатай кофеноос амсангуут зориг орсон бололтой дээшээ харан нөгөө залуу руу инээмсэглэх аж. Залуу ч төд удалгүй ирж танилцана. Ингээд л болоо. Сүртэй юм, сонирхолтой юм байсангүй. Хэдий тийм боловч энэ бүхэн толгойноос салахаа болчихлоо. Би зоригтой юу? Би тэр залуу шиг байж чадах уу? хэмээн бодох төдийд хариултаас нь айх шиг. Ийнхүү бүтэн долоо хоног өөртэйгөө зууралдан тарчилдсаны эцэст юу ч гэсэн нэг очиж үзэхээр ший

Олон хүмүүс онгод орохгүй байна. Онгод ирэхээ байчихлаа хэмээн үглэдэг. За тэгвэл тэр онгодыг хэрхэн оруулах хийгээд, яаж дуудах аргийг нь цухас дурдъя. ( Анхаар гэхдээ энд бөө, удганы онгодын тухай яриагүй болно. Тэдгээр нь аймаар догшин ширүүн тул хамаагүй оролдвол лусын хорлол болж луу жил гаралгүй өөд болдог гэсэн шүү! ) За тэгээд юуны өмнө оруулах гээд байгаа онгод гээч юм аа тайлбарлая. За тэгэхээр онгод бол тархин дахь мэдээллүүд эмхлэгдэн цэгцлэгдэж байх үедээ гэнэт хэд хэдэн зүйлсийн уялдаа холбоо олохын нэр билээ. Тийм болохоор онгод хэзээ ч орж магадгүй гээд байдаг шүү дээ. Ялангуяа зүүд нойрны үед онгод ихээхэн хэмжээгээр төрдөг гэдэг. Хэчнээн ч олон агуу зохиол зүүднээс эхтэй юм бэ дээ!? бүү мэд. За тэгээд онгодоо орсон үед бичиж тэмдэглэхгүй бол тархи гэгч зүйл чинь угаасаа мартаад л байдаг зүйл. Өнөөх сайхан санаагаа мартчих нь олонтоо. Тийм болохоор боломж л олдох юм бол тэмдэглэж авч байх хэрэгтэй. Орчин үед гар утас гээд сайхан юм гарч ирсэн байхад сайхан тэмдэглэж ав

Хөгжимт хайрцгийн эгшиг өрөөгөөр нэг уянгалан, бяцхан хүүхэлдэй доороо эргэлдэнэ. Энэ бүхнийг харж суусан охин нулимсаа арчиж орон дээрээ өндийн суулаа. Гадаа бороо орж байх нь сонсогдоход цээжээр нь үдшийн чийглэг агаар сэнгэнэх шиг. Охин сэмээрхэн тагтан дээрээ гарч зогслоо. Бороо аажуухан шивэрнэ. Ард нь хөгжимт хайрцаг эгшиглэнэ. Гэнэт гадаа бороон дунд гүймээр санагдахад охин өрөөндөө эргэж ороод гаднаас тусах бүүдгэр гэрэлд хувцаслаж гарав. Ээж, аав нь мэдчих юм бол гаргахгүй нь мэдээж. Галзуурсан биш яах гээд байгаа юм хэмээн хангинах нь ойлгомжтой. Охин ийнхүү хувцаслаж дуусаад хаалга өөд гэтэж эхлэхдээ хөгжимт хайрцаг одоо хүртэл онгорхой байгааг анзаарлаа. Хаахаар зэхэн тонгойвол хөгжимт хайрцгийн хүүхэлдэй өөр шиг нь ганцаараа эргэлдэнэ. Охин хөгжимт хайрцгаа шүүрэн гэрээс гарав. Ашгүй хэн ч анзаарсангүй. Гадаа гараад л эргэж эхэллээ. Эргээд л...эргээд л...хөгжимт хайрцаг эгшиглэнэ. Бяцхан хүүхэлдэй бас л эргээд л... Охин өөрийгөө гүнж болчхоод үдшийн цэнгүүнд бүжиглэж байна

Чи том болоод хэн болмоор байна? Ухаантан. Яагаад? дарга болохгүй юм уу? Юу хүсэж байгаагаа мэдэхийн тулд эхлээд ухаантан болох хэрэгтэй байгаа байхгүй юу гэчхээд гар дахь тоглоомоо оролдон суулаа. Залуу хүүгийнхээ энэ хариултад сэтгэл ханасан болов чиг дотор нь нэг л сонин оргиод явчхав. Би энэ амьдралыг хүссэн гэж үү? Болоод өнгөрчихсөн юмыг би одоо бодоод яалтай. Буцааж болохгүй юм чинь энэ чигээрээ л явах хэрэгтэй биш гэж үү? гэж бодоод маргааш өмсөх хувцсыг нь индүүдэн суугаа эхнэр харав. Анх харахад зүрх сэтгэлийг нь эзэмдсэн тэр дүр төрх, инээмсэглэл мөн боловч нүднийх нь үрчлээ түүнийг нь нас нэмэн хөгширснийг илтгэнэ. Харин хажууд нь тоглон суух жаал бусад л хүүхэд шиг хайр татам харагдах атлаа хэнээр нь ч солимооргүй мэдрэмж төрүүлнэ. Залуу эцэг "За тийм байж. би харин өөрөө ямар байгаа юм болдоо?" хэмээн өөр өөрөөсөө асуугаад толины өмнө зогслоо. Хамгийн сүүлд толины өмнө өчигдөр өглөө зогсож байсан атлаа одоо өөрийгөө таньсангүй. Харлаж үрчийсэн нүүр, сунаж унжсан

Нисэж чаддаг хүн байсан гэхэд та нар итгэхгүй л болов уу? итгэхгүй байх чинь аргагүй ээ нисэж чаддаг хүн байгаагүй юм чинь. Харин ирээдүйд ингэж яривал худлаа болчихно. Учир нь би нисэж чадна. Өмнө нь тийм хүн байгаагүй гэж яаж мэдэж байгаа юм бэ? гэж та асууж болох юм. Яагаад гэвэл энэ чадварыг надад өгөхдөө эзэн нь хэлсэн юм. Өмнө нь хэн ч энийг гуйж байгаагүй тийм болохоор зөв хэрэглээрэй гэж захисан. Тийм болохоор би хамгийн анхны нисдэг хүн. Би багадаа нисэхийг тэгж их хүсдэг байгаагүй. Ер нь тэр үед нисэх гэдгийг ч би мэддэггүй байсан байх. Гэхдээ нэг л зүйл үргэлж зүүдэнд ороод дурсамжид минь хадаастай байдаг зүйл бол од. Одод үргэлж надтай хамт. Шөнийн цонхоор тусаж, үдшийн болзоонд гялалзаж. Намайг ганцаараа харанхуйд үлдэх үед тэр л хэвээрээ дээрээс минь гэрэлтэнэ. Тийм болохоор би одон оронч л болохыг мөрөөддөг байлаа. Гэхдээ нисээд тэд нар дээр очих тухай бол даанч бодож байсангүй. Тэгээд дараа нь яасан гээч. Би наранд дурлачихсан юм. Нар харахад хурц гэрэлтэй тэгээд хэн ч