Үлэг гүрвэл: Загас идсэн!

Бидний хайртай аав, өвөө, хань, ах, дүү Болд нь 1963 онд Дархан хотод аав Дэлэгням, ээж Пагма нарынхаа гарт 4 дэх хүү болон мэндэлсэн. 69-р сургуулийг төгсөөд цэрэгт явахдаа Сүхбаатар аймгийн Эрдэнэцагаан суманд хилийн цэргийн албыг хашсан байна. Дараа нь автозам институтэд ажил хөдөлмөрийн гараагаа эхлүүлсэн бөгөөд хамт олноо ажил хөдөлмөр, спортын тэмцээн уралдалдаад манлайлан тэргүүлдэг байсан. Аав минь идэр залуу насандаа өөрийн хань ижилтэй танилцаад хорвоо ертөнцийн жаргал зовлонг хамтдаа туулна гэж амласандаа өдий хүртэл биелүүлж өнөр өтгөн гэр бүлтэй болсон билээ. Таны гэр бүлээ гэсэн сэтгэл үргэлжид булаглаж ирсэн бөгөөд хань ижил, үр хүүхэд, зээ нараа хайраар бялхаасаар ирсээн. Та минь өөрийн хань ижил, үр хүүхэд, зээ нартаа зүрх сэтгэлээ зориулсан хүн. Аав минь үр хүүхэд, зээ нартаа түшиг тулгаар нь болохоос гадна хань ижилдээ гэрэл гэгээ, аз жаргал нь байлаа. Цэл залуу наснаас айл гэр болж орчлон хорвоод хамтдаа зүтгэсээр гурван хүүхэд, гурван зээгээ эрдэм ном хөөлгөн, эрү...

Намайг хүүхэд байхад хотын гудамжаар траншейны гэх хүүхдүүд их байдаг байлаа. Нэг хүүхэд гэрээсээ зугтаад юм уу? Уруу татагдаад траншейны хүүхэд болж байгаа тухай олон ангит кино ч гардаг байсан. Аав, ээжүүд хүүхдээ тийм болчихно гээд л их айдаг байсан байх. За тэгээд нөгөө хүүхдүүд амьдрах гээд л тэр байх. Эсвэл өөр юм мэдэхгүй болохоороо ч тэр байх дээрэм хийнэ, хулгай хийнэ. Яаж буруутгах билээ. Зүгээр байгаа, гэр оронтой хүмүүс нь хүртэл хулгай, дээрэм хийж байхад. Нэг мэдсэн тийм хүүхдүүд анзаарагдахгүй болчхож. Эсвэл би өөрөө тэр бүхэнд дасаад өнгөц хараад өнгөрдөг болчхож. Томчуудад харагддаггүй болохоор л тэр хүүхдүүд өрөвдөлтэйгөөр амьдраад байсан юм биш биз. Аль эсвэл надын хамт бүгд өтөлжээ. Өвгөнтийхөн нэрээ сольсон бололтой бас. Өдөр бүр л зурагтаар гараад байдаг байсан санагдах юм. Бүгд хордоод үхсэн ч байж мэднэ. Одоо тэгтэл эргээд тэд нар ирээд байх шиг. Өвгөнт нь дууссан болохоор өөр юманд орсон бололтой. Гуйлга гуйж буй хүнтэй таарав. Мөнгө өгөх тухай бодох үед шинэ, ...

Цас оров. Бороо оров. Тэгсэн онгод оров. Ороо бусгаа зантай албин оргож зугтаад сар болж. Гомдоо юм байх даа гэж бодож амжаагүй байтал хорвоо дэлхий намайг цасаар бүрхээд авлаа. Цонхоор харсан ч цагаан, алхаад явсан ч цагаан. Хол дээр нэг, нэгээрээ чийхраад цэцэг, навчтай өрсөлдөх аж. Бага байхад нэг дүгээр хорооллын арын дэнж нэлийсэн цас болдог байсан сан. Одоо ч хашаа хороогоор дүүрсэн биз. Тэгээд л би дүү нартай нийлээд цасаар хашаа босгоно. Эргээд наашаа чаргаар гулгана. Даанч маардаггүй байсан юм уу хаашаа юм. Жаргалтай л байсан байх даа. Одоо ч дурсамж л болоод үлдэж дээ. Цас орохдоо утаа тортог өвөртлөөд унтчихсан болохоор утаа байсангүй. Хүйтэн агаар хамар үнсээд цасан ширхгүүд өөрсдөө ирж наалдаад болсонгүй. Хот хүртэл цас ширтээд дуугаа хураан зогсох шиг. Маргааш харин хүйтэн байх, байх даа. Халтирч унахгүй гэж хөл гартаа анхаарлаа хандуулж алхсаар ухаан минь доройтох биз. Хэзээ цэцэг ногоо ургана даа. Өвөл ч бас хэцүү шүү хэмээн бодлоо. Ирж байхад нь хөөрхийг арай л гомдоо...

Маргааш, маргааш гэсээр арваад өдөр өнгөрчээ. Хойшоо суугаад байна уу гэвэл толгой өвдөөд байх аж. Тэгэвч хүсэж байсан бол хүчлээд бичиж болох л байсан биз ээ. Сар тал болчхоод толгой дээр гэрэлтэнэ. Хэн ч байсан мэдэж болох зүйлийг бичээд юу хийнэ вэ? Хэн ч уншихгүй байж магадгүй зүйлийг тэмдэглэж үлдээгээд өөр нэг өдөр өөрөө эргэж харж магадгүй юм. Тэр үед сар өөр нэг хэлбэр дүрстэй байх нь гарцаагүй. Монголд толгой, тархи хөдөлсөн гээд хэд бариулаад л зүгээр болчхоод байдаг. Гадаадад аль нэгийг нь аваачиж байгаад спорт эмчилгээнд нь оруулаад нэг, хоёр бариад л зүгээр болгочихдог аргаа хэрэглэвэл ч уул нь нэлээд хөлжих болов уу. Бага байхад барьдаг гээд л хөгшин өвөө нар байдаг байсан санагдах юм. Одоо болохоор хайгаад олддоггүй. Хүүхэдгүй хүнээс нуугдаж амьдардаг юм болов уу. Дүнхүүргэн л хүн явна би. Намар болоод цаг агаар сэрүүсэж байгаа болохоор уншиж буй та амар байна уу? Эрүүл мэнддээ анхаарна шүү. Ажил дээр ханиадтай хүмүүс нэмэгдээд байх юм. Тоонд нь орчихгүй юм сан. Би гэдэг...

Хэдэн өдрийн өмнө ажилдаа орох гээд талбай дээр буулаа. Зам товчилж барилга дундуур сүлжээд явж байтал модон шатан дээр эрвээхэй үзэгдэв. Харь газар ирсэн хөөрхий эрвээхэй учраа олохгүй байгаа юм шиг санагдав. Үргээхгүй гэж хэдий хичээвч нисээд явчихлаа тэр. Сэтгэлд минь бага ч гэсэн жаргал шургуулчхаад нар чиглээд одов. Яана даа, хэд хоног л тэсэх байх даа гэж ажилдаа ирэв. Шөнөжин шоудаад харьж явсан эрвээхэй ч юм уу гэж бодлоо. Бал бурмын амтанд бялуурсан тэр ийнхүү их хотын хөлд дэрвэж яваа ч юм билүү. Өөр хараагүй зүйл дээ сэтгэл сэргэсэн би тэр өдөртөө баясгалантай явав. Өчигдөр тэгтэл нүдний өмнүүр алаг эрээн өнгө өөрийгөө гайхуулав. Сайн харвал өнөөх эрвээхэй байх шиг. Адилхан өнгө төрхтэй, нэг газар ойролцоо нисэх хоёр өөр эрвээхэй байна гэж бараг л байхгүй байх даа гэж бодоод түүнийг амьд буйд нь баярлав. Тэр ч намайг тоосон шинж алга нар дагасаар найгаад одлоо. Нэг л хаягдсан юм шиг мэдрэгдэнэ. Үл тоох түүнийг барьж аваад базчихмаар юм шиг. Амьдрал ийм шүү дээ! энд юу хийж я...

Сүүлийн долоо хоног ямар аймаар хурдан өнгөрчхөв өө. Хурдан ч гэж дээ ачаалал ихтэй гэх юм уу. Орой орж ирээд л блог дээрээ юм бичье гэж бодовч өөрийн эрхгүй хөнжилдөө эрхэлсээр байгаад таарлаа. Нэг л мэдтэл шинэ долоо хоног эхэлчхэж. Ингэж ч бас арай болохгүй дээ. Долоо, долоо хоногоор алгасаад байх юм бол хөөрхий блог минь өнчрөх буй за. Эргээд бодохоор нээх их ажил байгаагүй юм шиг. Тухайн үед хийж байхад овоорсон л баахан ажил байсан. Жижиг, жижиг мөртөө цаг хэтэрхий хумсалсан ажлууд байсан бололтой. Дээр нь бас арай олон удаа сагс тоглосон байх юм. Хамаг бие хөндүүр бас өвчин. Тэгсэн атлаа олигтой үр дүнд хүрсэнгүй. Магадгүй амралт дутаад байгаа юм болов уу? Цаг агаар ядаж байхад дээрээс нь хүйтэрчих юм. Өнөөдөр лав даарлаа. Хамаг юм аа болгочихлоо гээд зааландаа гарав. Сэтгэл санаа тавгүй байсан тул алхахаар шийдлээ. Нар өөдөөс ээгээд дулаахан л байх шиг атлаа жиндүү. Намар болж дээ. Заал дээрээ очиж баахан л гүйлээ. Арай ч их хүн загнаад байх шиг. Ердийн байдаг би сагс тоглохоор...

Залуу: Хөөх тэр сарыг хараа. Бүсгүй: үгүй ээ! чамайг л хармаар байна. З: Намайг зөндөө л харна шдээ. Харин энэ сар ахиж хэзээ ингэж гоё харагдахыг мэдэхгүй шдээ. Б: Чи сартайгаа суух юм уу? З: Заза, зүгээр л хэлсэн шдээ. Мэдээж чамтай л сууна шдээ. Б: Би чамтай суухгүй ээ. З: ... Яагаад? Б: Чи гоё албан ёсоор гуйгаагүй юм чинь З: Тэгэлгүй яахав, тэгэлгүй яахав. Би ч мангар шүү. Б: Тийх чи мангар, тэнэг, мулгуу ... З: За одоо болно шдээ. Б: Тэгээд. З: Би мэднэ ээ мэднэ! мангар гэдгээ Б: Тээр хараа мангар гэдэг нь хүн чамд гоё юм хэлэх гэж байхад. З: Тийм үү!? за хэлээрэй. Юу ийн. Б: Хэлэхгүй ээ! одоо өнгөрчихсөн. З: За хэлчих л дээ. Хэлэхгүй бол гижигдлээ шүү. Б: Хнн, тэрүүнээс чинь айна гэж бодоо юу!? З: Тэгвэл үнслээ шүү! Б: Паах далимдуулчих юмаа. Тэгвэл бүүр хэлэхгүй. З: Тэгвэл үнсэхээ болилоо. Б: Тэр сарыгаа үнсэх нь үү? З: Болдог бол сарыгаа үнсье гэхдээ одоо сарандаа үнсэлт илгээчихье. Б: Сар та хоёр сонин байгаа шүү. З: Хөөрхөн шдээ сар чинь гэхдээ чамайг яаж гүйцэх билээ. Б: Ху...

Бага байхад есөн сарын нэгэн гоё байсан юм шиг санагдана. Үнэндээ нээх сайн санахгүй л байна шүү. Формоо индүүдэж бэлдүүл гээд үглэдэг байсан ээж нэг мэдэхэд индүүдээрэй болсон байсан. Дараа нь огт форм өмсөх шаардлагагүй болчихсон. Тэгээд л намайг төгстөл эргээд өмсдөг болсон доо. Аль, аль үеийг нь мэдэхийн хувьд гээд өөрийн бодлоо хэлмээр байсан боловч тэр үеийн дурсамжид форм хувцас чухал биш байсан бололтой. Одоо сайн санадаггүй. Цагаан цамцаа өдөр болгон угаах гэж зовдог байсан аа санана. Өөрөө хүүхэд биш, өөрөө хүүхэдгүй мөртөө есөн сарын нэгэн гэсэн чинь арай өөр юм шиг мэдрэгдэв. Хотын гудамжаар шулганалдах бацаанууд зугаатай харагдана. Баахан жоохон хүүхэд хэдтэй гэдэг нь мэдэгдэхгүй шамбааралдана. Зарим нь дуртай, зарим нь дургүй байсан байх даа. Би бол нээх дуртай байсан гэдгээ санахгүй байна. Угаасаа хичээл орохгүй байхад хар өглөө босоод гадаа зогсох гэж ядаргаа байсан даа. Энэ үед нүдний өмнүүр сонин дүр зургууд зөрж өнгөрч байлаа. Охид 4,4өөрөө тойрч зогсох юм. Яагаад ч ...

Дээр үед хоосон цаас ширээн дээгүүр найган хэвтдэг сэн. Энд тэнд нь эрээчсэн хэдэн үгс хөглөрөөд нүдэнд нэг л таатай агаад зовлонтой. Уйдсан үедээ ирмэгээс нь сэмээр гэтэн, гэтэн авна. Тэгээд одоо бодоод байх нь ээ, тэр үед нэг л тийм залуухан зүрх сэтгэлдээ хөтлөгдсөн хүүхэд байж. Өдөржин хий гиюүрч суугаад л. Түүндээ баясан өөрийгөө дэвэргээд шөнөжин сууж мянган үг холбоод л. Одоо тэгтэл цахилгаан хэлбэрт шилжээд ширээ минь өвөл мэт. Гадаргуу нь сааралтаад уйтай харагдана. Намайг бичээч, намайг шивнээч хэмээх түүхүүд хүртэл уйтгарт дарагдаад гуниглах шиг. Би ч эмх цэгцтэй ширээгээ гөлийн гараа ширтэн сууна. Хуучин цагийн арван хуруугаа бус хэдэн арван товчлууртай арзгар хар гар царайчлангуй харна. Урдын адил намайг урхидаач хэмээн тормолзоно. Толгой эргэлдэх зүйл луунаас цаашгүй. <<Цасан луу тэнгэрт дүүлэн нисээд үүлэнд сэлнэ. Луун ангууч арга эс олоод гэрийн зүг буцлаа.>> Ингээд л болоо. Ердөө л хоёр өгүүлбэр. Хэрхэн өрнөсөн, хэрхэн төгсөх талаар юу ч байхгүй. Өө тийн ...

Ёо, хэрвээ би дарангуйлагч байсан бол засгийн газрын ордноо аваад хотоос зайлах сан. Зам нь бөглөрөхгүй амар. Тэгээд бодохлоор би дарангуйлагч биш болчих гээд байх шиг байна аа. Ард иргэд бөглөрч байхад дээр нь нисдэг тэргээр сүр дуулиантай явбал зүгээр ч юм уу? Хангалттай дарангуйлагч биш юм шиг болоод явчихлаа. Бөглөрч байхад нь онгироод л хажуугаар нь сүнгэнээд яваад байх хэрэгтэй юм байна. Яая, би дарангуйлагч байсан бол та бүхнийг загнаж байгаад л хотод метро байгуулаад Налайхтай холбочих байсан юм. Тэгээд л та нар уурлаад босоод, жагсангуут метрогоор цэргүүдээ зөөж авчирч загнаад л. Ёстой сайхан байх сан даа. Сэтгэхгүй байна даа, энэ одоо үеийн хүүхдүүд. Хэрвээ би дарангуйлагч байсан бол хотыг тэр чигээр нь хамарсан үнэгүй вайфай цацаж өгөөд л та муу сайнуудыг хянаж байхгүй юу. Юу хийж байна, хаана явна гээд л. Дайснаасаа сурч байж сайн дарангуйлагч болдог юм гэдгийг санах хэрэгтэй л дээ. Америк, Хятадыг хар. Ёо би та нарыг жаргааж байгаа юм шиг болоод л араас чинь хутга шаах сан...

Epik High гээд дуртай хамтлаг минь өнгөрсөн жил шинэ цомог гаргасан байсныг мэдээгүй явж. Өмнө нь Epik High Is Here гээд 2021 он гаргаж байсан цомгийнх нь үргэлжлэл юм байна.  Epik High Is Here, Part 2. Их гоё болжээ. Дууг нь алгасахгүй яг дарааллаар нь тасралтгүй таван хоног сонсож байна. Одоо л дуунууд дундаас нь жоохон тиймхнүүд нь алгасаж байх шиг. Цомгийн нүүр зургаас л хоёр өөр мэдрэмж нь харагдаж байх шиг. Epik High хамтлаг Tablo, Mithra Jin, DJ Tukutz гээд гурван гишүүнтэй. Нөгөө хоёрыг нь сайн мэдэхгүй. Tablo нь бол мундаг гар. Stanford University -ийн магистрын зэрэгтэй. Дуугаа зохионо, дуулна гээд л авьяастай. Сүүлд HIGHGRND гээд байгуулсан нь надад таалагддаг Hyukoh бас The Black Skirts хамтлагуудыг агуулдаг. Гэхдээ энэ бүхэндээ хүрэх гэж зовсон л доо энэ гурав. Мундаг авьяастай боловч мөнгөгүй их л удаан явсан байх. Tablo  -ийн өөрийнх нь цомгууд ч гэсэн таалагддаг. Сүүлд өөрөө бас The Tablo Podcast хөтөлж байсан юм. Миний бодлоор Epik High Is Here, Part 2 цомог н...

Өнөөдөр газар, тэнгэрийг хэн гомдоочхов доо. Инээж чадахгүй, уйлж чадахгүй, урвайсаар өнгөрөх юм. Үдэш болоход сэтгэл нь нэг онгойсон мэт нар зөөлөн жаргалаа. Шүтдэг, тахидаг хүмүүс нь багасах авч ивээсээр, тэтгэсээр он цагийг элээнэ. Өглөө гарах бүрийдээ өглөөний мэнд тэнгэр, газар, нар гурав аа гээд тэнгэр өөд ширтчихээд явах дуртай. Шүтлэггүй хүн мөртөө сүжигтэй юм шиг байгаа юм. Залуухан байх даа алхах дуртай, тэрэндээ хий дэмий их алхсанаас болсон байж магадгүй. Тэд нартай их ярина. Ярина гэж дээ би зовлонгоо тоочно. Газар хөлөөс минь түшиж, тэнгэр тахимаас минь өргөөд, нар намайг гээд гэрэлтэнэ. Заримдаа салхитай ярина. Та гэхээр арай биш юм шиг. Нөгөө гурваасаа арай залуу юм шиг санагдана. Тийм болохоор нь салхи андаа гэнэ. Гомдсон бололтой энгэрийг нь сад татаад л шуурна. Тоглож байгаа юм болов уу гээд л бодно. Гомдохоор биш дээ сайхан сэтгэлтэй амьтан байгаа юм. Уншсан хүн мэдрэл муутай юм уу даа хэмээн бодох буй за. Тэгэвч танд ч бас өдрийн мэнд. Зун дуусаж буй бололтой. Сүүл...

Аав, ээжийнд орж эрхлэнгээ алдаад гарав. Хоол идчихээд сэтгэл санаа өөдрөг байтал автобус ус цацчихаад яваад өглөө. Уурч хүрэх шиг. Хоосон замаар явж байж үхэх гэж байгаа юм шиг дайраад ус цацчих юм. Замын хажууд ээж, охин хоёр зогсоно. Машин барих гэж байгаа бололтой. Хэрэгт дурлаад торыг нь харвал баахан ногоо, цагаа. Хүнсээ цуглуулаа юм болов уу. Зөрөөд өнгөрсний дараа нөгөө хоёр тороо дамжлаад алхав. Дундаа хийгээд дааж ядан алхана. Явах зүгт нь байрлах байрууд нэлээд зайтай, дааж байгаа юм болов уу? гэж бодов. Эргэн, эргэн харвал яваад л байх шиг. Гэрлэн дохио дээр зогслоо. Хажууд ирэх юм бол магадгүй тусалж болох юм. Үгүй ээ, хулгайч гэж бодох байх даа. Харанхуй шөнө малгайтай цамц өмсчхөөд ганцаараа алхаж байгаа эрэгтэйгээс хоёр эмэгтэй айх байлгүй дээ. Гэрлэн дээр ирсэнгүй. Эргэн харвал нэлээд ард гараа амраан зогсоно. За болох байлгүй дээ гэж бодоод зам гарлаа. Зам гарчхаад хойшоо эргэв. Нүдний буланд өнөөх хоёр гэрлээр амжих гэж гүйнэ. Ээж нь өөрөөсөө өндөр охин, тор хоёроо б...

@oliverspeaks1 Teaching myself how go read and this is the results of it #booktok #books #readmorebooks ♬ original sound - Oliver James Интернэтээр явж байгаад ийм бичлэгтэй таарлаа. Нэг залуу уншиж сурч байгаа үйл явцаа тикток-д оруулдаг юм шиг. Би өөрөө тикток хэрэглэдэггүй боловч хүмүүс сонирхох юм болов уу гээд холбоосыг нь уяв. 34н насандаа уншиж сурч байгаа юм байна. Одоо би өнгөрсөн, хөгширсөн гээд хаяж болох байтал тэгсэнгүй. Чадна, болно гээд уншиж сурахаар шийдэж. Надад бол төсөөлөгдөхөөргүй зүйл. Мэдээж би эхээс төрөхдөө л ярьж бичиж байгаагүй нь тодорхой. Гэхдээ бага байхын л ном уншиж өссөн болохоор энэ хүн амьдралдаа бүхэл бүтэн гуч гаруй жил тэгж амьдарсан гэхээр ойлгомжгүй ч юм шиг. Хүн болгон л шоолдог байсан байхдаа гэж бодлоо. Би хэрвээ ийм хүнтэй таарвал яах бол дорд үзэх болов уу? Хөгжлийн бэрхшээлтэй юм болов уу л гэж бодох байх даа. Одоо уншиж байгаа ном нь Charlotte's Web гээд хүүхдийн ном. Насанд хүрсэн хүн уншиж болохгүй гэсэн үг биш боловч Амер...

Өглөө бостол дотор минь ямар нэг юм өөрчлөгдчихсөн юм шиг санагдлаа. Гадаа бүрхэг болоод тэр юм болов уу. Эрчлээстэй утас тасарчихсан юм болов уу. Шөнө босож иддэг юм аа идээгүй болохоор өлсөөд тэгж болох юм. Оройхондоо бороо орох аястай чийг үнэртэнэ. Орой орсон болоод ч тэгж байж болох юм. Би ямар нохой биш арай ч тийм үнэрч байна гэж юу байх билээ дээ. Гэхдээ салхи арай өөр үлээгээд байх шиг. Бүх юм өөр байгаад байна гэхээр ганц шөнийн дотор байж болох нэг л тохиолдол байна. Би өөрөө өөрчлөгдчихсөн. Харин ямраар, яаж өөрчлөгдсөн гэдгээ би өөрөө мэдэхгүй. Унтаад л босоод ирсэн байхгүй үл мэдэх юмтай хүн болчхож. Эсвэл ямар нэг юмаа алдчихаж. Бодвол бодол бүхэнд төрдөг өөрийгөө олох хэмээгч нь болж байгаан байлгүй. Нэг дэхэд сагс тоглож байгаад хүнд мөргүүлчхэв. Би уул нь уурлаад байдаггүй хүн боловч дотор дүрс хийгээд явчихлаа. Тэгээд л уурлахаа больсон л доо. Өмнө яг тэгж мөргүүлээд чихний хэнгэргээ хагалж байсан болохоор толгой чихэнд хүн хүрэхээр аймаар эмзэг. Түүнээс болж бараг б...

Тагтаа сүмээ орхин одох хэрэгтэй гэдгээ мэдэж байв. Өглөөний нартай угтан уянгалах номын дуу чихэнд нь үргэлжид цуурайтна. Шинэ цагийн шуурганаар сүм дуган балгас болж, хөөрхий тагтаа ганцаардахын эрхэнд хот суурин газар барааджээ. Одоо тэр шилэн цамхгийн орой дээр амьдарна. Хотын үзэмж гайхалтай авч сэтгэл тогтохгүй зугтана. Замаар нэг хөглөрөх тэрэг, гудамжаар нэг холхилдох хүмүүс залхуутай агаад уйтгартай. Заримдаа тэр хүн болгоныг даган дэгдэнэ. Нэг хоёр, нэг хоёр хэмээн дэгдэх бяцхан тагтааг ажиглах хүн нэгээхэн ч үгүй. Нэг өдөр тагтаа тэнгэрт дүүлэн, салхинд найган байтал унадаг дугуйтай жаал даллав. Амьдралдаа хүн өөрийг нь дуудаж байсныг хараагүй тагтаа аажуухан дэргэд нь буулаа. Жаал инээмсэглэл алган дээрээ үр цацав. Тагтаа эргэлзэж байсан ч сайхан сэтгэлт жаалын инээмсэглэлд үгүй гэж чадсангүй. Үүнээс хойш жаал хүү үргэлжид ирэх болов. Өдөр бүр, сар бүр. Тэгэвч тагтаа сүмээ санасаар л. Хашаанд холхилдох банди нар үр цацан гүйлдэх нь ертөнц амар амгаланд нойрсох мэт санагддаг...

Сүүлчийн бүжиг эхэллээ. Тулаанд орохоос өмнөх үдэлтийн бүжигт хос хоёр эргэлдэнэ. Залуу нь эмэгтэйгээ сүүлчийн удаа ширтэж, бүсгүй нь эрэгтэйгээ эцсийн удаа тэврэх мөч. Охины нүднээс нулимс урсах ч тэр хүчлэн инээмсэглэнэ. Амрагаа дайны талбарт үдэх мөчдөө аз жаргалаар түүнийг бялхаахыг хүснэ. Даанч сэтгэл гэдэг гунигтай. Харуусал хацар даган урсана. Цэрэг эр хонгор бүсгүйгээ цээжиндээ наан зүрхнийх нь цохилох хэмнэл бүрийг насан туршдаа сонсохыг хичээнэ. Түг ... түг. Хайртыгаа орхин одохдоо урвайхыг үл хүсэн зүрхээ чангалж бие хүчилнэ. Сүүлчийн ая үргэлжилсээр л. Хийлийн аялгуу уртаас урт таталдана. Төгсгөлийн мөч эхэллээ. Даараан дараан ... даа да. Залуу амьдралынхаа утга учир бүхнийг сүүлчийн удаа харах гэсэндээ эргэхээ болив. Түүний үс долгиотон мөрийг нь даван унжина, уруул нь ягааран үл мэдэг мишээнэ. Нүднээс нь оч, гуниг хоёр нэгэн зэрэг харваад үзэсгэлэнтэй төрхийг нь чимнэ. Эр хамгаас сүүлчийн удаа түүний уруул дээр үнсэн аз жаргал, уйтгар гунигийг нь амтлав. Ялагдах нь тодорх...

Дуртай хамтлагаа сонсож байгаад ийм гоё хоолойтой бол хэмээн төсөөлөв. Тэгвэл гудамжаар явж байхдаа дууг нь намуухан аялаад алхахгүй юу. Хүмүүс зөрөхдөө эргэж хараад л. Ямар нэг дур булаам зүйл үзсэн мэт сэтгэл нь нэг л хөнгөрч гоё болохыг мэдрээд л. Магадгүй хэн нэгэн өмнө минь сөхөрч унаад уйлж ч болох юм. Чи л намайг ойлгох юм!? хэмээн цурхиртал уйлаад би аргадах гэж бөөн юм болбол яах билээ хэмээн мөрөөднө. Ердөөсөө ийм зүйл болохгүй байх л даа. Аймар тайван гудамжаар алхаж явтал нэг нөхөр гоншигноод байвал зэвүүцсэн харц чулуудаад, бүүр уур бухимдалд автчихсан байсан бол алгадаад авч ч болох юм. Би өөдөөс нь яаж байна аа!? гэсэн харцаар нүдэндээ нулимс бөнжгөнүүлэн гөлрөөд л. Тэгтэл гэнэт айдас ч төрөх шиг. Дараа нь бодол санаа минь өөрийн эрхгүй гоо сайхан өөд тэмүүлэв. Хэрвээ миний дуртай хамтлагт хайртай охин таалагдаад бид хоёр танилцвал ямар сайхан бэ? гэж мөрөөсөв. Тэгээд л би тэр охинд өдөр болгон дуулж өгөөд, тэр аймаар хайлж уусаж буй харцаар намайг ширтээд л. Ингээд бодс...