Цас оров. Бороо оров. Тэгсэн онгод оров. Ороо бусгаа зантай албин оргож зугтаад сар болж. Гомдоо юм байх даа гэж бодож амжаагүй байтал хорвоо дэлхий намайг цасаар бүрхээд авлаа. Цонхоор харсан ч цагаан, алхаад явсан ч цагаан. Хол дээр нэг, нэгээрээ чийхраад цэцэг, навчтай өрсөлдөх аж.
Бага байхад нэг дүгээр хорооллын арын дэнж нэлийсэн цас болдог байсан сан. Одоо ч хашаа хороогоор дүүрсэн биз. Тэгээд л би дүү нартай нийлээд цасаар хашаа босгоно. Эргээд наашаа чаргаар гулгана. Даанч маардаггүй байсан юм уу хаашаа юм. Жаргалтай л байсан байх даа. Одоо ч дурсамж л болоод үлдэж дээ.
Цас орохдоо утаа тортог өвөртлөөд унтчихсан болохоор утаа байсангүй. Хүйтэн агаар хамар үнсээд цасан ширхгүүд өөрсдөө ирж наалдаад болсонгүй. Хот хүртэл цас ширтээд дуугаа хураан зогсох шиг. Маргааш харин хүйтэн байх, байх даа. Халтирч унахгүй гэж хөл гартаа анхаарлаа хандуулж алхсаар ухаан минь доройтох биз. Хэзээ цэцэг ногоо ургана даа. Өвөл ч бас хэцүү шүү хэмээн бодлоо. Ирж байхад нь хөөрхийг арай л гомдоочхоогүй байгаа. Тунирхсан сэтгэлдээ өдөр шөнөгүй шуурах вий.
Жилийн өмнө аймаар хол юм шиг мөртөө болоод өнгөрчхөж. Яаж явж байгаад арван хоёр сар өнгөрчихдөг юм бэ. Олон ч юм өөрчлөгдөж. Удаан ажилласан ажлаа сольж. Нэг л хэвийн өдрийн үргэлжлээд байсан бол эргээд өөр, өөр өдрүүд ирж байх шиг. Шинэ ажил уул нь жигдэрсэн байх ёстой байтал тэгж өгдөггүй. Сэтгэл тогтохгүй байгаа юм болов уу. Хуучин газраа арай л удсан юм болов уу. Дадал зуршил болсон зүйлсээ өөрчлөх гээд тэгж эс чадаад байна уу.
Би өглөгч хүн юм болов уу. Үрэлгэн хүн юм болов уу гэсэн бодол төрөв. Хоёуланг нь хамаад л хусаад байх шиг. Өртэй хүн биш бол болоо гэж хүн хэлэх байх даа. Аяа, тэрийг санхүү этэр мэддэг хүн л шийдэх байх даа. Зөв зээл авч сурах шаардлагатай байх. Өөртөө наалгүй, өрөөлд өгөлгүй, угжиж бойжуулах юмандаа л оруулмаар байх юм. Тэр нь юу ч байгаа юм. Байлаа гэхэд надад гарах зээл хүрэх үү!? гэдэг байгаа юм.
Мэдэхгүй зүйл их байна. Сурах зүйл их байна. Амармаар байна. Унтмаар байна. Ажиллах хэрэгтэй байна. Нэг, хоёр, гурав … арван тав хүртэл тоолоод л эхэлье дээ. Даарахгүй, бээрэхгүй, дулаахан яваарай. Халтирч унахаас сэрэмжилбэл ээлтэй.
Бага байхад нэг дүгээр хорооллын арын дэнж нэлийсэн цас болдог байсан сан. Одоо ч хашаа хороогоор дүүрсэн биз. Тэгээд л би дүү нартай нийлээд цасаар хашаа босгоно. Эргээд наашаа чаргаар гулгана. Даанч маардаггүй байсан юм уу хаашаа юм. Жаргалтай л байсан байх даа. Одоо ч дурсамж л болоод үлдэж дээ.
Цас орохдоо утаа тортог өвөртлөөд унтчихсан болохоор утаа байсангүй. Хүйтэн агаар хамар үнсээд цасан ширхгүүд өөрсдөө ирж наалдаад болсонгүй. Хот хүртэл цас ширтээд дуугаа хураан зогсох шиг. Маргааш харин хүйтэн байх, байх даа. Халтирч унахгүй гэж хөл гартаа анхаарлаа хандуулж алхсаар ухаан минь доройтох биз. Хэзээ цэцэг ногоо ургана даа. Өвөл ч бас хэцүү шүү хэмээн бодлоо. Ирж байхад нь хөөрхийг арай л гомдоочхоогүй байгаа. Тунирхсан сэтгэлдээ өдөр шөнөгүй шуурах вий.
Жилийн өмнө аймаар хол юм шиг мөртөө болоод өнгөрчхөж. Яаж явж байгаад арван хоёр сар өнгөрчихдөг юм бэ. Олон ч юм өөрчлөгдөж. Удаан ажилласан ажлаа сольж. Нэг л хэвийн өдрийн үргэлжлээд байсан бол эргээд өөр, өөр өдрүүд ирж байх шиг. Шинэ ажил уул нь жигдэрсэн байх ёстой байтал тэгж өгдөггүй. Сэтгэл тогтохгүй байгаа юм болов уу. Хуучин газраа арай л удсан юм болов уу. Дадал зуршил болсон зүйлсээ өөрчлөх гээд тэгж эс чадаад байна уу.
Би өглөгч хүн юм болов уу. Үрэлгэн хүн юм болов уу гэсэн бодол төрөв. Хоёуланг нь хамаад л хусаад байх шиг. Өртэй хүн биш бол болоо гэж хүн хэлэх байх даа. Аяа, тэрийг санхүү этэр мэддэг хүн л шийдэх байх даа. Зөв зээл авч сурах шаардлагатай байх. Өөртөө наалгүй, өрөөлд өгөлгүй, угжиж бойжуулах юмандаа л оруулмаар байх юм. Тэр нь юу ч байгаа юм. Байлаа гэхэд надад гарах зээл хүрэх үү!? гэдэг байгаа юм.
Мэдэхгүй зүйл их байна. Сурах зүйл их байна. Амармаар байна. Унтмаар байна. Ажиллах хэрэгтэй байна. Нэг, хоёр, гурав … арван тав хүртэл тоолоод л эхэлье дээ. Даарахгүй, бээрэхгүй, дулаахан яваарай. Халтирч унахаас сэрэмжилбэл ээлтэй.
Удаан хүлээсэн болохоор шинэ блог унших гоё байлаа. Шинэ блог нэмэгдээгүй л байгаа байхдаа гээд ортол өчигдөр орчихсон байна. Өчигдөр унтахаасаа өмнө орж шалгахад нэмэгдээгүй байсан даа гэж бодоод л уншиж эхэллээ. Өдөр болгон блог руу нь ордог болохоор өчигдөр биш өнөөдөр уншиж байгаадаа жоохон сэтгэл дундуур ч байгаа юм шиг. 😅
ReplyDelete