Үлэг гүрвэл: Загас идсэн!

Яруу найргийн шүтэн бишрэгч Зорилт чадлынхаа хэрээр хүүдээ нэр өгөв. Зорилтын Зоригт. Толгой болоод сүүл холболттой. Хэлбэр адил, урт ижил. Зоригт өглөө ирээд л өдрийн хоол бодоостой. Хонины сүүл, гахайн өөх мөрөөдөөнө. Өчигдөр хуушуур, уржигдар пирожки идсэн болохоор өнөөдөр арай гэдсэнд ээлтэй юм идмээр. Бууз, мантуун бууз, нарийн мах, кимбаб. Дөнгөж арван цаг. Ахиад хоёр цаг. Сүүтэй цай уух уу, аарц уух уу. Цаг агаар дулаарахын хэрээр оффис нь саун, саун. Энэ янзаар бол зун давахгүй ээ. Аав нь шахсаар байгаад сэтгүүлч болгочихсон. Хүний эцэг эсэргүүцсээр байгаад сэтгүүлд хүүхдээ алддаг байтал Зорилт эсрэгээрээ. Зоригт ч зөнгөөрөө болно дөө, болно гэсэн хүн. Хүү нь томроод утга зохиолын сонинд редактор болчих юм бол өөрийнхөө шүлгээс нэг хоёрыг хэвлүүлчихнэ. Цэл залуу насанд нь олж таниагүй ард түмэн тэр л үед нүдээ нээж нэр алдрыг нь дуудна хэмээн төлөвлөж. Бүүр болохгүй бол намтраа бичиж үлдээгээд эцсийн үгээр хүүдээ захина. Аав нь амьдрал гэж явсаар хүсэл зорилгодоо хүрч чадсангү

Домбо нэрдээ тохирсон овогтой. Дорлигийн Домбо өөртөө таарсан хүүхэнд дурлачихсан. Долгор түүнийг хялайж ч харахгүй. Домбо хувь тавилан тэр хоёрыг тааруулжээ хэмээн бодох авч Долгор харин үл тоомсорлоно. Долгор хүүхэн Батад ч, Балдан ч дурлаж байсан тул өөрийнх нь хувь заяа “Ба” үсэгт байна хэмээн итгэж Баасанд унаж тусна. Домбоос “Чи Долгорын юунд нь болж дурладаг юм бэ? ” гэж асуувал тэр бодох ч үгүй бүх юманд нь гэж хариулна. Тэгээд нэг нэгээр нь бувтнаж гарна. Домбод итгэл найдварын бамбар болох зүйл нь мөнгө. Түүнээс яаж ийм баян болсон юм бэ? хэмээн асуувал. Мөнгөнд захирагдаж байснаас мөнгийг захирвал илүү дээр юм шиг санагдаад л хэмээн хариулах аж. Ингээд л хүсээд болчихдог бол хүн болгон л баян байх байсан биз ээ. Домбо царай муутай юм уу гэхээр үгүй ч юм шиг. Өөрөө тэр хааяа нэг би бас тийм ч муу биш юм байна гэж бодно. Өөр хүн харсан бол шоолж ч магадгүй. Домбо нэрдээ дуртай биш ч дасчихсан. Бага байхад нь доголон Домбо гэж хочилдог байсан болохоор тэр. Хэзээ доголон болсон

Голын эргэ дээр чөтгөр хоноглодог гээд харуй, бүрий болчихоор намайг тийш нь явуулдаггүй байлаа. Би ч зүггүй очихын түүс. Битгий үймүүлээд бай. Мангас аваад явна л гэнэ. Би ямар олон толгойтоос айх биш. Толгой бүрээс нь асуулт асууж өөр, өөр хариулах болов уу? ижил хариулах болов уу? хэмээн бодно. Тэгээд мангас дуудах гэж мөн ч их дүрсгүйтсэндээ. Даанч тэр ирээгүй. Гэрийнхэн маань намайг хайрласандаа дуудаагүй ч байж ч магадгүй. Эсвэл голын эргэ дээрх чөтгөрөөс айгаад ирдэггүй ч байж мэднэ. Тийм болохоор голын эргэ орж чөтгөртэй уулзахыг мөрөөснө. Санаа байвч сачий даанч хүрэхгүй. Хэн ч надад чөтгөр ямар төрхтэй болохыг хэлж өгөхгүй. Хэрвээ толгойгүй байдаг бол би хэрхэн юм асууж, тэр хэрхэн хариулах билээ!? Би чимээгүйгээс, харанхуйгаас хэчнээн айдаг гэж санана. Тэгж байтал ашгүй сумын төвөөс төлөөлөгч ирж намайг сургуульд оруул гэлээ. Хэдэн жул бацаануудтай л тоглоно биз гэж бодоод би нээх ч дуртай байсангүй. Сумын төв орно л гэнэ. Үзэж харах юм их. Дуу бүжиг байнга болдог л гэнэ. С

Туулай дэгдээд, дэгдээд. Би чамайг хараад. Чи бүжиглээд, бүжиглээд. Талбайн голд эргэлдэнэ. Би чамд дурлаад, дурлаад. Гэрэл, хөгжмийн завсраар харахыг хичээнэ. Чи хорвоо ертөнцөд байхгүй юм шиг инээмсэглээд хүн, хүн сүлжээд л. Нэг хоёр ... гурав дөрөв. Хөгжмийн хэмнэл сэтгэл гэгэлзүүлж. Чиний дүр намайг эзэмдэнэ. Танил царай атлаа яагаад ийм үзэсгэлэнтэй харагдана вэ? Чи цэцэг болоод ургачхав уу, нар болоод мандчихав уу? Нармандах ийн бодсоор гэртээ харьсан ч унтаж чадахгүй хөрвөөнө. Дагий хөөрхөн билүү. Би эсвэл хэтэрхий их уучихсан юм болов уу? хэмээн эргэлзсээр тааз ширтэнэ хэвтлээ. Ажил дээр нээх тааралдаад байдаггүй ч хааяа нэг амралтын хэсэгт мэндлээд л зөрдөг байснаас нээх анхаарал хандуулж байсангүй. Тэгсэн атлаа бодох бүрд нь Дагийгийн хөөрхөн дүрүүд орж ирнэ. Ажилдаа яаран ирж байгаа байдал. Хүнд уурлаад дуугай суух төрх. Өдрийн хоолоо халахыг хүлээн хий нүд гүйлгэж байгаа гэх мэт жижиг, жижиг үйлдлүүд зураг мэт. Нэг мэдэхэд өглөө болчхож. Сэрүүлгээсээ эрт сэрлээ гэсэн ч ажл