Хотын төвд булшны нүх харагдана. Үгүй байлгүй дээ гээд өнгөртөл шөнөжин хар дарж зүүдлэв. Намайг авраач гэх шиг сарвайсан гар гарч ирээд тэнгэр өөд мацна. Нар хүлээж хөрвөөсний эцэст ажил дээрээ ирээд харвал өнөөх таван нүх бөглөөтэй байлаа. Тэгэвч дотор нь юу байгаа бол гэсэн бодол толгойноос салсангүй. Шөнийн гар нүдэнд үзэгдэх шиг болоход зургийг нь аваад хадгалчихлаа. Тэр орой зүүдэнд минь бүсгүй хүн уйлна. Нүдээ аних төдийд л чихэн дээр наалдчихаад мэгшихэд хүзүү дагаж нулимс нь урсана.
Дараа, дараагийн өдрүүдээр өчүүхэн ч гэсэн өөрчлөгдөж үү гэж өө сэв эрэн зургийг нь авах болов. Тэгэвч тэдгээр нүхнүүд өөрчлөгдсөнгүй. Дэлгэсэн гарын хурууд шиг хэвтэнэ. Нэг л мэдэхэд өнөөх нүхнүүдийг мартчихсан байлаа. Шөнийн бороо, өнөөх хүүхэн хоёрыг ялгахгүй тарчилж үүрэглээд өглөөгүүр ажил дээрээ арай гэж нэг юм ирэв. Булшны таван нүхний эрхий хуруу дээр ус тогтжээ. Үл анзаарагдах тэдгээр нүхнүүд орилох мэт болоход толгой дотроосоо салаад унах шиг. Нэг мэдэх нь ээ амралтын өрөөнд сууж байх юм. Дарга өөдөөс санаа зовонгуй ширтэнэ. Түргэн дуудах уу? Үгүй ээ, одоо зүгээр болчихно. Даралт этрээ үзчих ээ. Би зүгээр ээ. Тэгвэл өнөөдөртөө чөлөө аваад харьж амар.
Би үг дуугүй гараад явлаа. Гэрийн зүг гэлдрэх гэтэл сэтгэл тушигджээ. Өнөөх таван нүхтэй хашааны гадна ирчхээд орох арга хайн эргэлдэнэ. Уйлж дуусаагүй бүсгүйн нулимс шалбааг болж тогтоод живж буй төрх нь тарчлаатай чарлана. Чихэж орох нүх эс олоод авирч гарав. Ухаан жолоогүй эрхий хуруу малтана. Шавар шалбаагт хутгалдсан намайг араас угз татахад гайхан харвал өвгөн манаач ууртай ширтэнэ. Хараал урсган загнах авч чихэнд наалдаж өгөхгүй урсчихна. Ахиад жоохон л малтчих юм бол гараас нь атгаад аварчих гээд байдаг. Хурууны өндөг хүрэх төдийд тал, талаас гар бүчээд авлаа. Тогтож эс хэвтсэнд балбаж гарав.
Орж гарах ухааныг минь бүсгүй тэвэрч үнсэнэ. Өөрийг нь гэсэн сэтгэлийг ойлгож өршөөл эрэн тэврээд толгойг минь элбэх аж. Одоо болсоон би үхчихсэн гэж шивнэхэд нь чарлан сэрлээ.
Дараа, дараагийн өдрүүдээр өчүүхэн ч гэсэн өөрчлөгдөж үү гэж өө сэв эрэн зургийг нь авах болов. Тэгэвч тэдгээр нүхнүүд өөрчлөгдсөнгүй. Дэлгэсэн гарын хурууд шиг хэвтэнэ. Нэг л мэдэхэд өнөөх нүхнүүдийг мартчихсан байлаа. Шөнийн бороо, өнөөх хүүхэн хоёрыг ялгахгүй тарчилж үүрэглээд өглөөгүүр ажил дээрээ арай гэж нэг юм ирэв. Булшны таван нүхний эрхий хуруу дээр ус тогтжээ. Үл анзаарагдах тэдгээр нүхнүүд орилох мэт болоход толгой дотроосоо салаад унах шиг. Нэг мэдэх нь ээ амралтын өрөөнд сууж байх юм. Дарга өөдөөс санаа зовонгуй ширтэнэ. Түргэн дуудах уу? Үгүй ээ, одоо зүгээр болчихно. Даралт этрээ үзчих ээ. Би зүгээр ээ. Тэгвэл өнөөдөртөө чөлөө аваад харьж амар.
Би үг дуугүй гараад явлаа. Гэрийн зүг гэлдрэх гэтэл сэтгэл тушигджээ. Өнөөх таван нүхтэй хашааны гадна ирчхээд орох арга хайн эргэлдэнэ. Уйлж дуусаагүй бүсгүйн нулимс шалбааг болж тогтоод живж буй төрх нь тарчлаатай чарлана. Чихэж орох нүх эс олоод авирч гарав. Ухаан жолоогүй эрхий хуруу малтана. Шавар шалбаагт хутгалдсан намайг араас угз татахад гайхан харвал өвгөн манаач ууртай ширтэнэ. Хараал урсган загнах авч чихэнд наалдаж өгөхгүй урсчихна. Ахиад жоохон л малтчих юм бол гараас нь атгаад аварчих гээд байдаг. Хурууны өндөг хүрэх төдийд тал, талаас гар бүчээд авлаа. Тогтож эс хэвтсэнд балбаж гарав.
Орж гарах ухааныг минь бүсгүй тэвэрч үнсэнэ. Өөрийг нь гэсэн сэтгэлийг ойлгож өршөөл эрэн тэврээд толгойг минь элбэх аж. Одоо болсоон би үхчихсэн гэж шивнэхэд нь чарлан сэрлээ.
Comments
Post a Comment