Skip to main content

A Lamp

Life hates a smartass. I was a dumbass, as was my last wish. I wanted to be a “GENIE.” What a smart-butt wish it was! So, here I am, doing nothing, lost in time. Do you know an hour crawls, a day walks, a month runs, and a year flies? But I am sitting in this godforsaken dune, unable to catch up with flying time. Man, I hope someone educated will call me. Last time, it was a wrinkled-faced farmer who didn’t know anything about the world. His wishes were simple: "I want rain, I want a young wife, and I want to be young again." He could have wished to be a king and almost got all he wanted, but NO. "It is my wishes, blah, blah…"

Then, the calling came, after a long, long time or a short dream. I emerged with a bang, big and loud. There, in front of me, stood a small child, trying to warm up by rubbing his hands and the lamp. I said, "Hey, hey. Don’t rub any more. I am already here." He replied, "Bu...t I am cold." Following the required procedure for genies, I said, "I am going to read the Terms and Conditions, then you can make three wishes." I don’t know who keeps track of everything. Certainly not me. He didn’t think twice and said, "I agree. I want parents."

"It's in the terms and conditions. I can’t do that."
"Can’t I be adopted by good parents at least?"
"Sure, you can." A star shot in his eyes but died as I said, "But it's not possible. It could not contradict others' wishes."
"Don’t they have a couple who wish to adopt?"
"Sorry, I can't. It's in the rule book."
"Then my wish is to change the rule book so that I can have parents."

Now, I started to hate this wiseass, even though I pitied him. Still, the question had a point. Could I change the rule book? Alas, it was not possible. So, I suggested, "How about I make you a parent?" His eyes widened. "You can?" "As you wish." And I gave him a baby. They looked ridiculous. His eyes watered. His baby cried. "I thought you were going to make me a parent!" "I did make you a parent."

So now, he was cold, and his baby was cold. He tried to keep them both warm. He said, "You are an idiot. Make me rich!" Ungrateful bastard with a bastard child. Okay, I will make you rich. Rich in children. Then, I made his baby triplets. Now, four of them were crying and wailing. It was becoming unbearable with all the noise. I wanted to finish this quickly, so I asked him, as required, "What is your last wish?" "Go to hell." I am already in hell, so I went back to my lamp. Ah, life is hard. I hope, next time, someone wise will call me.

Comments

Popular posts from this blog

Болзоо

Өдөржин хүлээсэндээ ганцаардсан Жагаа утсаа харж чадахгүй хөрвөөнө. Өөрөө бичихээр хорвоо хагарчих юм шиг санагдах аж. Хэрвээ би царайлаг байсан бол, хэрвээ би өндөр байсан бол, хэрвээ би баки байсан бол гэх мэтчилэн бодож өөр өөрийгөө аргадаад байна уу!? ятгаад байна уу!? гэдгээ ялгах чадалгүй дурлачхаж. Гэхдээ тэрийгээ Жагаа яаж мэдэх билээ. Мэдсэн бол уйлж унжиж "Хорвоо яагаад надад ингэж хатуу хандана вэ? Анхны хайр минь яагаад өнчин байгаа юм бэ!?" гээд агсам тавих нь гарцаагүй. Анхны хайр бариа биш гараа гэж хэн нэгэн өөр нэгэндээ хэлж байсан тохиолдол түүхэнд байсангүй. Байлаа гэхэд тэр нь согтуу хүний чихэнд ороод сэгсрэгдэж. Газарт унаад шалбааг болж. Бардам зандаа шүд зуух Жагаа сошиалаар нь нэг шагайж, мессежээрээ нэг өнгийнө. Бичмээр санагдаж болохгүй юм шиг дотор нь давчдан. Юу хийсэнийг нь, юу хийж байгааг нь мэдээд өөрийнхөө тухай бичиж гоё нар, зөөлөн салхи, шиврээ бороо хуваалцахыг хүснэ. Нөгөө талд нь Уран энэ тухай огт бодсонгүй. Хааяа нэг Жагаагаас зурвас

#6. Царцаа

Шавьжны ертөнцөд шавьж болгон царцааг далавчтай байж нисдэггүй гэж шоолно. Би нисдэг гэж царцаа хичнээн гүрийвч нисэж үл чадна. Хичнээн хүсээд залбираад нисэж чадахгүй хэвээр л байна. Урьдын адил царцааг бүгд гадуурхана. Ганцаардал дунд үзэн ядалт төрөөд оволзоод байвч хэн ч биш ердөө л нэг царцаа болохоор яаж ч үл чадна. Шүүдэрийн дусал гэдэг бол шавьжнуудад мөнхийн ус л гэсэн үг харин шавьжнууд хөөрхий царцааг гадуурхаад тэрүүнээс үл уулгана. Ганцаардал дунд царцаа улам живсээр л . Царцаа бодлоо би бол би. Би сэтгэл хангалуун байж л амьдарч чадаж байвал бусадын юу бодох нь ямар хамаа байх билээ. Ингээд царцаа ганцаараа амьдрах боллоо. Хойд. өмнөд туйл элсэн цөлүүдэд очсон боловч хөөрхий царцаа урьдын адил шоовдорлогдсоор. Нисдэггүй далавчтан, нисдэггүй далавчтан... Аль эсвэл амьдрал оршихийн аргагүй газар л түүнд амар амгаланг өгөх боловч амьд байх боломж өгөхгүй зовооно. Царцаа эцэст нь амьдралд ганцаараа амьдаргүйг ойлголоо. Энэ л үед үзэн ядалт нь өшөө хорсол боллоо. Царцаа далавч

#10. Тэмээлзгэнэ

Тэмээлзгэнэ бол говь нутагын заан. Тэр их том болохоор тэмээ гэхээсээ илүү тэмээлзгэнийг хүмүүс уналагадаа хэрэглэх дуртай байв. Томоос гадна өнгө үзэмж нь солонго мэт, нэг нэгнийг нь хооронд нь андуурч эндүүрэх дохиолдол ч багаа байдаг болохоор хүмүүс дуртай нь аргагүй хэрэглэнэ. Хүмүүс аажим аажимаар суурьшиж эхэлсэнээр орчин тойронгоо хамгаалуулахаар нохойг тэжээж эхэллээ. Нохой ч илүү амар тайван амьдралаасаа салахгүйн тулд хичээнгүйлэн зүтгэнэ. Тэмээлзгэнэ аймаар том боловч жижигхэн зүрхтэй амьтан ядаж байхад айлийн ойролцоо зөрөх төдийд л нохойнууд дайрч барьж идэх шахна. Хөөрхий тэмээзгэнэ өөрлүү нь биш унаж яваа хүнрүү нь дайрч буйг яаж мэдэх билээ дээ!? Айсанаасаа болоод тэмээлзгэнэ урьд урьдийнхаас бага иддэг боллоо үүнээсээ болоод бие нь ч жижгэрч эхлэв. Ингээд хүмүүс нэг л өдөр уналгадаа ашиглахаа болив. Юм л бол харангадаад уначихдаг амьтангаар яаж тээвэр хийх вэ дээ!? ингээд тэмээлзгэнэ боджээ: том байх тусам жижиг биетэй гарууд намайг дээрэлхдэг байсан юм чинь би тэднээс