Skip to main content

Орон орны дуу (1)

Өмнө нь би хаа хамаагүй дуу сонсоод л байжийдаг гээл бичиж л байсан байх. Уншиж байгаагүй бол яахав тэгээд л өөр өөр улсын дуунууд сонсдог юм байна гээд л ойлгочиход болох байх. Тэгээд магадгүй зарим хүмүүст зарим нь таалагдаж магадгүй юм гэж бодоод нэг нэг дуу сонирхуулмаар санагдаад Монголоосоо эхлээд орон зайны хувьд ойрхноос нь дараалуулаад оруулахыг хичээв.

 

1. Монгол: Бадарууган - Гэрлэж амжаагүй явна.

2. Хятад: 張紫豪 - 可不可以

3. Орос: Звери - Напитки покрепче

4. Солонгос: 넬 -Afterglow


 5.Япон: 手嶌葵 - さよならの夏

6. Тайван: 五月天 - 溫柔


7. Тайланд: 黃明志 - 泰國情哥

    


8. Франц (Белги): Jacques Brel - Ne Me Quitte Pas

9. Англи: Radiohead - Karma Police


10. FINNEAS - The Kids Are All Dying


 

За бас арай ихийг оруулчих шиг боллоо. Авахын авч гээхийг нь гээнэ үү. Бодож байснаас Япон, Америк хоёроос шууд санаанд орсон дуунууд байсангүй. Юу билээ хэмээн хайв. Бодож байсан дуунууд нь эдгээр улсынх биш болж таараад байлаа. Тэгж байгаад магадгүй ахиад өөр төрлийг оруулж болох л юм. Хамгийн сүүлийн FINNEAS -с бусад нь нэлээд хуучин дуунууд байх шиг байна. Магадгүй цаг үетэй ойрхон дуунууд сонсох шаардлагатай байж ч магадгүй. Ер нь эндээс харвал би өөрчлөлтөд тийм дуртай биш. Бага багаар аажуухан өөрчлөгддөг бололтой. Санаж явахад санжганаж явсаар очно доо гэж бодоод байдаг юм болов уу? Тэр үедээ хэтэрхий оройтчихсон байх үе ч их тохиолддог биз ээ.



 

Comments

Popular posts from this blog

Болзоо

Өдөржин хүлээсэндээ ганцаардсан Жагаа утсаа харж чадахгүй хөрвөөнө. Өөрөө бичихээр хорвоо хагарчих юм шиг санагдах аж. Хэрвээ би царайлаг байсан бол, хэрвээ би өндөр байсан бол, хэрвээ би баки байсан бол гэх мэтчилэн бодож өөр өөрийгөө аргадаад байна уу!? ятгаад байна уу!? гэдгээ ялгах чадалгүй дурлачхаж. Гэхдээ тэрийгээ Жагаа яаж мэдэх билээ. Мэдсэн бол уйлж унжиж "Хорвоо яагаад надад ингэж хатуу хандана вэ? Анхны хайр минь яагаад өнчин байгаа юм бэ!?" гээд агсам тавих нь гарцаагүй. Анхны хайр бариа биш гараа гэж хэн нэгэн өөр нэгэндээ хэлж байсан тохиолдол түүхэнд байсангүй. Байлаа гэхэд тэр нь согтуу хүний чихэнд ороод сэгсрэгдэж. Газарт унаад шалбааг болж. Бардам зандаа шүд зуух Жагаа сошиалаар нь нэг шагайж, мессежээрээ нэг өнгийнө. Бичмээр санагдаж болохгүй юм шиг дотор нь давчдан. Юу хийсэнийг нь, юу хийж байгааг нь мэдээд өөрийнхөө тухай бичиж гоё нар, зөөлөн салхи, шиврээ бороо хуваалцахыг хүснэ. Нөгөө талд нь Уран энэ тухай огт бодсонгүй. Хааяа нэг Жагаагаас зурвас

#6. Царцаа

Шавьжны ертөнцөд шавьж болгон царцааг далавчтай байж нисдэггүй гэж шоолно. Би нисдэг гэж царцаа хичнээн гүрийвч нисэж үл чадна. Хичнээн хүсээд залбираад нисэж чадахгүй хэвээр л байна. Урьдын адил царцааг бүгд гадуурхана. Ганцаардал дунд үзэн ядалт төрөөд оволзоод байвч хэн ч биш ердөө л нэг царцаа болохоор яаж ч үл чадна. Шүүдэрийн дусал гэдэг бол шавьжнуудад мөнхийн ус л гэсэн үг харин шавьжнууд хөөрхий царцааг гадуурхаад тэрүүнээс үл уулгана. Ганцаардал дунд царцаа улам живсээр л . Царцаа бодлоо би бол би. Би сэтгэл хангалуун байж л амьдарч чадаж байвал бусадын юу бодох нь ямар хамаа байх билээ. Ингээд царцаа ганцаараа амьдрах боллоо. Хойд. өмнөд туйл элсэн цөлүүдэд очсон боловч хөөрхий царцаа урьдын адил шоовдорлогдсоор. Нисдэггүй далавчтан, нисдэггүй далавчтан... Аль эсвэл амьдрал оршихийн аргагүй газар л түүнд амар амгаланг өгөх боловч амьд байх боломж өгөхгүй зовооно. Царцаа эцэст нь амьдралд ганцаараа амьдаргүйг ойлголоо. Энэ л үед үзэн ядалт нь өшөө хорсол боллоо. Царцаа далавч

Маргааш

Маргааш, маргааш гэсээр арваад өдөр өнгөрчээ. Хойшоо суугаад байна уу гэвэл толгой өвдөөд байх аж. Тэгэвч хүсэж байсан бол хүчлээд бичиж болох л байсан биз ээ. Сар тал болчхоод толгой дээр гэрэлтэнэ. Хэн ч байсан мэдэж болох зүйлийг бичээд юу хийнэ вэ? Хэн ч уншихгүй байж магадгүй зүйлийг тэмдэглэж үлдээгээд өөр нэг өдөр өөрөө эргэж харж магадгүй юм. Тэр үед сар өөр нэг хэлбэр дүрстэй байх нь гарцаагүй. Монголд толгой, тархи хөдөлсөн гээд хэд бариулаад л зүгээр болчхоод байдаг. Гадаадад аль нэгийг нь аваачиж байгаад спорт эмчилгээнд нь оруулаад нэг, хоёр бариад л зүгээр болгочихдог аргаа хэрэглэвэл ч уул нь нэлээд хөлжих болов уу. Бага байхад барьдаг гээд л хөгшин өвөө нар байдаг байсан санагдах юм. Одоо болохоор хайгаад олддоггүй. Хүүхэдгүй хүнээс нуугдаж амьдардаг юм болов уу. Дүнхүүргэн л хүн явна би. Намар болоод цаг агаар сэрүүсэж байгаа болохоор уншиж буй та амар байна уу? Эрүүл мэнддээ анхаарна шүү. Ажил дээр ханиадтай хүмүүс нэмэгдээд байх юм. Тоонд нь орчихгүй юм сан. Би гэдэг