Skip to main content

Өв

Зутруухан өнгөрсөн сүүлийн хэдэн долоо хоногоос болж бие болоод сэтгэл нь эцэстээ хүрээд туйлдаж ядарчээ, мал сүрэг нь ч гэсэн эзнээ даган уруудаж өдөр бүр хэд хэдээрээ толгой гудайлган оочсон чигээрээ өнгөрөх ажээ. Одоо энэ бүхнийг эргээд бодвол бүхий л зүйл өөрөөс нь болсон нь яах аргагүй үнэн гэж бодохоос байж сууж эс чадаад хий дэмий л гэр дотроо нааш цааш эргэлдэнэ. Төрсөн цагаасаа эхлээд эцгийн хамт амьдарсан боловч өнгөрсөн жил эцэг нь цаг бусаар тэнгэрийн оронд очсоноос хойш өөрөөс нь өөр хэн нэгэн хамаатан садан гэгдэж өөрийг нь халуун дулаан элгэндээ тэврээд тайтгаруулах хүн үгүй тул өдийг хүртэл ганцаар энэ ханхар таван ханатай гэрийг дүүргэхийг хичээн амьдарч ирсэн боловч эцэстээ энэ л мөчид хамаг итгэл найдвар нь оргүй хоосон болж яахаа эс ухан дэмий л өөрийгөө зүхнэ. Эцгийн гал голомтыг бадраан залгуулж чадахгүй ингээд бөхөөх нь гэсэн бодол тархинд нь цаг тутам, минут бүр шунхан орж ирэх болсноос болоод унтаж чадахгүй тарчлан хэн нэгэн эмэгтэйг зүгээр л эхнэрээ болгон эцгийн голомтыг залгах үрийн зулай үнэрлэхийг хүсэх болов. Эсвэл ганцаар байсаар байгаад орь ганцад эзэмдүүлж гуньж гутарч үхэхээсээ өмнө аврал нь байж магад гэсэн эцсийн энэ л замыг тэр даган явахыг туйлаас их хүсэж байвч яах ёстойгоо мэдэхгүй хий дэмий л бодол болон мөрөөдөх нь улам ядарсан сэтгэлд нь тээр болж эцэстээ эцэж цуцаад нойронд нам цохиулсан толгойд нь зүүдтэй хамт урган гарч ирээд хар даруулаад ч байх шиг, үгүй ч юм шиг мэдрэмж төрүүлэх нь тамлалтай.

Гэнэт нүдний өмнө эцэг нь үзэгдэж өнөөх л урдын адил цогтой халуун тэгсэн атлаа гүн харанхуй нүдээр цоо ширтсэнээ ойртон ирж толгойг нь илээд хөдөө талын эр ханхар цээжиндээ наахад нь өөрийн эрхгүй сэтгэл алдарч асгартал уйлж гарахад аав нь хоёр мөрнөөс нь атган биес холдуулаад зэмлэх шиг ширүүн харах ч нүднийх нь тэртэй гүнд нь хайр нь байхыг хүү бие сэтгэлээрээ мэдрэв. Эцэг нь ам ангайн үг хэлэх боловч авиа эс гарна тэгсэн атлаа бүхий л үгс нь сэтгэлд гүнээ мэдрэгдэх агаад "Хүү минь эр хүн долоо дордож найм сэхдийн. Өндийн босоод одоо амьдрал цогцлоон бүтээгээрэй. Эцэг чинь чамайг хүссэнээрээ амьдарч хүн болгохыг хүссэн болохоос бус элдэв дутуу юм чамаас хариу эс нэхэн өсгөсөн бөлгөө. Иймийн тул аз жаргалтай амьдраарай " гээд хий агаарт уусан алга боллоо. Энэ бүхэн эцэж ядарсан биеийн хий хоосон дэмийрэл, зүүд нойрны хэлтэрхий, мөрөөдөл хүслийн аль нь ч байж болох ч эцгийн халуун дулаан сэтгэл сэтгэлд нь одоо хүртэл мэдрэгдэн байх тул залуу өндийн босон гэрээс гарвал нар уулын цаанаас дөнгөж өлийн мандаж байхыг хараад ааваа би хүн шиг амьдарна аа, хүүдээ та итгээрэй хэмээн тэнгэр цууртал хашхираад шинэ амьдралд хөл тавин орлоо.


__________________________________
Hanper 2009.11.30

Comments

Popular posts from this blog

Болзоо

Өдөржин хүлээсэндээ ганцаардсан Жагаа утсаа харж чадахгүй хөрвөөнө. Өөрөө бичихээр хорвоо хагарчих юм шиг санагдах аж. Хэрвээ би царайлаг байсан бол, хэрвээ би өндөр байсан бол, хэрвээ би баки байсан бол гэх мэтчилэн бодож өөр өөрийгөө аргадаад байна уу!? ятгаад байна уу!? гэдгээ ялгах чадалгүй дурлачхаж. Гэхдээ тэрийгээ Жагаа яаж мэдэх билээ. Мэдсэн бол уйлж унжиж "Хорвоо яагаад надад ингэж хатуу хандана вэ? Анхны хайр минь яагаад өнчин байгаа юм бэ!?" гээд агсам тавих нь гарцаагүй. Анхны хайр бариа биш гараа гэж хэн нэгэн өөр нэгэндээ хэлж байсан тохиолдол түүхэнд байсангүй. Байлаа гэхэд тэр нь согтуу хүний чихэнд ороод сэгсрэгдэж. Газарт унаад шалбааг болж. Бардам зандаа шүд зуух Жагаа сошиалаар нь нэг шагайж, мессежээрээ нэг өнгийнө. Бичмээр санагдаж болохгүй юм шиг дотор нь давчдан. Юу хийсэнийг нь, юу хийж байгааг нь мэдээд өөрийнхөө тухай бичиж гоё нар, зөөлөн салхи, шиврээ бороо хуваалцахыг хүснэ. Нөгөө талд нь Уран энэ тухай огт бодсонгүй. Хааяа нэг Жагаагаас зурвас

#6. Царцаа

Шавьжны ертөнцөд шавьж болгон царцааг далавчтай байж нисдэггүй гэж шоолно. Би нисдэг гэж царцаа хичнээн гүрийвч нисэж үл чадна. Хичнээн хүсээд залбираад нисэж чадахгүй хэвээр л байна. Урьдын адил царцааг бүгд гадуурхана. Ганцаардал дунд үзэн ядалт төрөөд оволзоод байвч хэн ч биш ердөө л нэг царцаа болохоор яаж ч үл чадна. Шүүдэрийн дусал гэдэг бол шавьжнуудад мөнхийн ус л гэсэн үг харин шавьжнууд хөөрхий царцааг гадуурхаад тэрүүнээс үл уулгана. Ганцаардал дунд царцаа улам живсээр л . Царцаа бодлоо би бол би. Би сэтгэл хангалуун байж л амьдарч чадаж байвал бусадын юу бодох нь ямар хамаа байх билээ. Ингээд царцаа ганцаараа амьдрах боллоо. Хойд. өмнөд туйл элсэн цөлүүдэд очсон боловч хөөрхий царцаа урьдын адил шоовдорлогдсоор. Нисдэггүй далавчтан, нисдэггүй далавчтан... Аль эсвэл амьдрал оршихийн аргагүй газар л түүнд амар амгаланг өгөх боловч амьд байх боломж өгөхгүй зовооно. Царцаа эцэст нь амьдралд ганцаараа амьдаргүйг ойлголоо. Энэ л үед үзэн ядалт нь өшөө хорсол боллоо. Царцаа далавч

#10. Тэмээлзгэнэ

Тэмээлзгэнэ бол говь нутагын заан. Тэр их том болохоор тэмээ гэхээсээ илүү тэмээлзгэнийг хүмүүс уналагадаа хэрэглэх дуртай байв. Томоос гадна өнгө үзэмж нь солонго мэт, нэг нэгнийг нь хооронд нь андуурч эндүүрэх дохиолдол ч багаа байдаг болохоор хүмүүс дуртай нь аргагүй хэрэглэнэ. Хүмүүс аажим аажимаар суурьшиж эхэлсэнээр орчин тойронгоо хамгаалуулахаар нохойг тэжээж эхэллээ. Нохой ч илүү амар тайван амьдралаасаа салахгүйн тулд хичээнгүйлэн зүтгэнэ. Тэмээлзгэнэ аймаар том боловч жижигхэн зүрхтэй амьтан ядаж байхад айлийн ойролцоо зөрөх төдийд л нохойнууд дайрч барьж идэх шахна. Хөөрхий тэмээзгэнэ өөрлүү нь биш унаж яваа хүнрүү нь дайрч буйг яаж мэдэх билээ дээ!? Айсанаасаа болоод тэмээлзгэнэ урьд урьдийнхаас бага иддэг боллоо үүнээсээ болоод бие нь ч жижгэрч эхлэв. Ингээд хүмүүс нэг л өдөр уналгадаа ашиглахаа болив. Юм л бол харангадаад уначихдаг амьтангаар яаж тээвэр хийх вэ дээ!? ингээд тэмээлзгэнэ боджээ: том байх тусам жижиг биетэй гарууд намайг дээрэлхдэг байсан юм чинь би тэднээс