Нэгэн нарс модны доор жаран хөлт, хүр хорхой хоёр амьдардаг байжээ. Хүр хорхой би эрвээхэй болно гэж жаран хөлтдөө их л бааварлана. Жаран хөлт ч гэсэн мөчөөгөө өгөхгүй чи ингэж чадах юм уу? гээл янз бөрийн юм үзээлэх ч нисэж чадахгүй болохоор тэгээл ялагдана. Ингээд нэг өдөр хүр хорхой эрвээхэй болох гээд утаандаа ороод өгчихвөө. Жаран хөлт очихгүй гээл гүрийх боловч ганцаараа болохоор уйдаал тэгээл хүр хорхой дээр очно. Очоол бас гэнэт хорхойг нь хүргэмээр санагдаад нар хэрхэн мандаж байгаа, үүлс хэрхэн нүүж намуухан шиврэх бороон дусалуудыг ярьж өгөх боловч хүр хорхой би удахгүй эрвээхэй болно гэсэн ганц үгээрээ л энэ бүхэнийг нь хаана. Өөдөөс нь харин ч чи төсөөлдөө миний далавч томорч байгаа нь мэдрэгдэж байна. Одоо нуруунаас дээшлээд хүзүү хүртэл урт болсон гэх мэтээр гайхуулна.
Нэг өдөр жаран хөлт хүр хорхой дээр очтол одоо би яг бэлэн болсон хол байгаараа би гарлаа гээд уутаа ажуухан задаллаа. Жаран хөлт амьсгаа даран хүлээнэ. Хөөрхий хүр хорхой дэнгийн эрвээхэй байжээ. Жаран хөлтийн царайд инээмсэглэл тодорно.
Нэг өдөр жаран хөлт хүр хорхой дээр очтол одоо би яг бэлэн болсон хол байгаараа би гарлаа гээд уутаа ажуухан задаллаа. Жаран хөлт амьсгаа даран хүлээнэ. Хөөрхий хүр хорхой дэнгийн эрвээхэй байжээ. Жаран хөлтийн царайд инээмсэглэл тодорно.
Хөөрхөн түүх байна,,,ер нь дүүдээ ярьж өгнөө зарим ойлгох түүхийг нь :)
ReplyDelete