Хөгшин сохор жоом , залуу хүчтэй жоомыг бараадан хоолныхоо цагаар ширээн дээр мартаж орхисон бялуун дээр найрлаж байтал гэрэл тор хийн дуугарлаа. Залуу жоомны соргогыг ашиглаж эртхэн нуугдаж амжсандаа, арай чүү амьсгаагаа даран зогсох хөгшин жоом ч дотороо баяртай байв. Удалгүй гэрэл ахиж унтрахад залуу жоом ухасхын амтат олзруугаа тэмүүлэхэд хөгшин сохор жоом нэг хөлөөс нь татан байж " Хүү минь битгий яв, олон цаг амьдарсан миний үгийг сонс түр хүлээ" гэсэн боловч залуу жоом эрч хүчиндээ бардан. Зүгээр нэг зугтаж чадсан хоёр зугтаж чадна, тэглээ ч гэрэл унтраад хүмүүс явтсан гээд урагш тэмүүллээ. Хөгшин жоом хичнээнэ ятгаад ч дийлсэнгүй, гэхдээ өөрөө түүнийг дагаж ч гарсангүй. Буцаж нүхэндээ ороод залбиран суулаа. Төд удалгуй гэрэл тор хийн дуугараад...АААААА гээд чимээ тасарлаа.
Тэмээлзгэнэ бол говь нутагын заан. Тэр их том болохоор тэмээ гэхээсээ илүү тэмээлзгэнийг хүмүүс уналагадаа хэрэглэх дуртай байв. Томоос гадна өнгө үзэмж нь солонго мэт, нэг нэгнийг нь хооронд нь андуурч эндүүрэх дохиолдол ч багаа байдаг болохоор хүмүүс дуртай нь аргагүй хэрэглэнэ. Хүмүүс аажим аажимаар суурьшиж эхэлсэнээр орчин тойронгоо хамгаалуулахаар нохойг тэжээж эхэллээ. Нохой ч илүү амар тайван амьдралаасаа салахгүйн тулд хичээнгүйлэн зүтгэнэ. Тэмээлзгэнэ аймаар том боловч жижигхэн зүрхтэй амьтан ядаж байхад айлийн ойролцоо зөрөх төдийд л нохойнууд дайрч барьж идэх шахна. Хөөрхий тэмээзгэнэ өөрлүү нь биш унаж яваа хүнрүү нь дайрч буйг яаж мэдэх билээ дээ!? Айсанаасаа болоод тэмээлзгэнэ урьд урьдийнхаас бага иддэг боллоо үүнээсээ болоод бие нь ч жижгэрч эхлэв. Ингээд хүмүүс нэг л өдөр уналгадаа ашиглахаа болив. Юм л бол харангадаад уначихдаг амьтангаар яаж тээвэр хийх вэ дээ!? ингээд тэмээлзгэнэ боджээ: том байх тусам жижиг биетэй гарууд намайг дээрэлхдэг байсан юм чинь би тэднээс...
Ёстой гоё шүү, унших сонирхолтой ,сонин, амтанд нь автмаар блогтой болчихлоо!, баярлалаа гэж үнэхээр хэлмээр байнаа...:)
ReplyDeleteЭнэ жоомны түүхийг уншихаар жаахан байхдаа амьдардаг байсан Дарханы гэрийн маань жоомнууд санаанд орсон шүү, гал тогооны гэрлээ асаахаар хоолны ширээн дээр найрлаж байсан жоомнууд тал тал тийшээ надаас айгаад л алга болно...хэрэв тэд намайг өөрсдөөс нь үхтлээ айдаг болохоор гал тогоо руу ганцаараа орохоос аймаар зүрхшээж, таавчик энээ тэрээ барьж ордогийг маань мэдсэн бол тэд маниасаа айхаа больж хамт найрлахаас өөр аргагүй болох байсан байх даа