Бичих юм аа мэдэж байгаа боловч хэтэрхий том юм шиг санагдаад хойш тавьсаар. Өчигдөр арай ч ингэж цалгардана гэж юу байхав гээд суусан боловч болж өгсөнгүй. Арга ядсан би дэвтрээ дэлгэн суулаа. Өөр хоорондоо уялдаатай дараалж уншигдах ёстой юм болов уу? Хамаагүй байж магадгүй гэхдээ нэг нэгээсээ үндэслэж салаалсан нь лавтай. Уул нь тэгж байгаад болий гэж бодож байсан боловч одоо л бичихгүй бол хэзээ ч оруулахгүй юм шиг санагдав.
Бэлэг:
Ягаан туузаар бэлэг сүлжив
Яарах хосууд урд хойгуур холхино
Чимэг болгож шигтгээ наав
Чимээгүйхэн харц нэг нэгнээ олно.
Урсах шатаар уруудан явав
Ургах сэтгэл нүдэнд нь үсрээд л
Хойд хаалгаар гараад алхлаа
Хонгор шивнээ агаар чимнэ.
Бэлэг эзнээ хүлээн өрөөний буланд
Бэлзэг ядам хүлээн шилэн хоргонд
Сэтгэл баглаанд тайван нойрсоно
Сэтгэлт хоёр биеэсээ тэврэн таатай нойрсоно.
Өөдөс:
Би өчигдрийг санаж байна
Уржигдрыг умартаж
Ухаан минь саруул атлаа
Бүдэг бадаг тортогт автжээ.
Би маргаашийг мэдэж байвч
Нөгөөдрийг гадарлахгүй
Нийгэм бахь байдгаараа юм шиг мөртөө
Балга. атга буян хураажээ.
Мануухай:
Шагай хаяж өссөн би
Шинэ хуучин ялгахгүй тоглоно.
Гар дамжиж өссөн юм болохоор
Газар сөхөрсөн ч өргөөд босгоно.
Өөрөө хөгширч үү гэтэл
Ах минь өтөлжээ,
Эгч минь бууралтаж
Дүү нар ч өлмийгөө өргөхөө байж.
Аавдаа би балчир
Ээхдээ би нярай
Өрөөлд би ах
Өөрөө би мануухай.
Үл бүтэх:
Сэтгэлд атгагдсан гар
Миний дэргэд алхана
Намайг хаая нэг мөргөнө
Хурууд минь атигар хэвээр
Зүрхэнд буусан дүр
Өөдөөс хараад сууна
Урам өгч үе, үе мишээнэ
Зориг минь ширээний ард
Бодолд үерлэх дурсамж
Одод доор зогсоно
Хийслээ шүү гээд ширтэнэ
Мэхийн ёслоод үдэж өгнө би.
Тэмээлзгэнэ бол говь нутагын заан. Тэр их том болохоор тэмээ гэхээсээ илүү тэмээлзгэнийг хүмүүс уналагадаа хэрэглэх дуртай байв. Томоос гадна өнгө үзэмж нь солонго мэт, нэг нэгнийг нь хооронд нь андуурч эндүүрэх дохиолдол ч багаа байдаг болохоор хүмүүс дуртай нь аргагүй хэрэглэнэ. Хүмүүс аажим аажимаар суурьшиж эхэлсэнээр орчин тойронгоо хамгаалуулахаар нохойг тэжээж эхэллээ. Нохой ч илүү амар тайван амьдралаасаа салахгүйн тулд хичээнгүйлэн зүтгэнэ. Тэмээлзгэнэ аймаар том боловч жижигхэн зүрхтэй амьтан ядаж байхад айлийн ойролцоо зөрөх төдийд л нохойнууд дайрч барьж идэх шахна. Хөөрхий тэмээзгэнэ өөрлүү нь биш унаж яваа хүнрүү нь дайрч буйг яаж мэдэх билээ дээ!? Айсанаасаа болоод тэмээлзгэнэ урьд урьдийнхаас бага иддэг боллоо үүнээсээ болоод бие нь ч жижгэрч эхлэв. Ингээд хүмүүс нэг л өдөр уналгадаа ашиглахаа болив. Юм л бол харангадаад уначихдаг амьтангаар яаж тээвэр хийх вэ дээ!? ингээд тэмээлзгэнэ боджээ: том байх тусам жижиг биетэй гарууд намайг дээрэлхдэг байсан юм чинь би тэднээс...
Comments
Post a Comment