Хөгжимт хайрцгийн эгшиг өрөөгөөр нэг уянгалан, бяцхан хүүхэлдэй доороо эргэлдэнэ. Энэ бүхнийг харж суусан охин нулимсаа арчиж орон дээрээ өндийн суулаа. Гадаа бороо орж байх нь сонсогдоход цээжээр нь үдшийн чийглэг агаар сэнгэнэх шиг. Охин сэмээрхэн тагтан дээрээ гарч зогслоо. Бороо аажуухан шивэрнэ. Ард нь хөгжимт хайрцаг эгшиглэнэ. Гэнэт гадаа бороон дунд гүймээр санагдахад охин өрөөндөө эргэж ороод гаднаас тусах бүүдгэр гэрэлд хувцаслаж гарав. Ээж, аав нь мэдчих юм бол гаргахгүй нь мэдээж. Галзуурсан биш яах гээд байгаа юм хэмээн хангинах нь ойлгомжтой. Охин ийнхүү хувцаслаж дуусаад хаалга өөд гэтэж эхлэхдээ хөгжимт хайрцаг одоо хүртэл онгорхой байгааг анзаарлаа. Хаахаар зэхэн тонгойвол хөгжимт хайрцгийн хүүхэлдэй өөр шиг нь ганцаараа эргэлдэнэ. Охин хөгжимт хайрцгаа шүүрэн гэрээс гарав. Ашгүй хэн ч анзаарсангүй. Гадаа гараад л эргэж эхэллээ. Эргээд л...эргээд л...хөгжимт хайрцаг эгшиглэнэ. Бяцхан хүүхэлдэй бас л эргээд л... Охин өөрийгөө гүнж болчхоод үдшийн цэнгүүнд бүжиглэж байна хэмээн төсөөллөө. Хөгжим уянгалан, тайзан дээрээс баярын цаас аажуухан хаялан энд тэнд хүмүүс хөөрөлдөнө. Зарим нэг нь бүжиглэнэ, яг л бяцхан хүүхэлдэй шиг бас өөр шиг нь. Гэхдээ тэр бусдаас онцгой. Тэр бол гүнж тиймээс ханхүүтэй бүжиглэж байгаа.
Охин хэчнээн удаан ийнхүү ганцаараа бүжиглэснийг мэдэхгүй. Ямар ч байсан бороо зогсжээ. Тэнгэр цэлмээд одод үзэсгэлэнтэйгээр өөр рүү нь гялтгана. Сар харин өрөөний гол дахь асар том гэрэл мэт дүүжлэгдэнэ. Охин мөн л эргэлдэж эхэллээ. Гэхдээ энэ удаа ханхүү мөрөөдсөнгүй. Эрх дураараа шувуу болчхоод тэнгэр дээгүүр дүүлэн нисэж байгаад бяцхан цэцэгт нуга олчхоод түүн дээгээр эргэлдэж буйгаар төсөөлөн эргэлдэнэ. Хөгжмийн бяцхан хүүхэлдэй харин тэртээ доор ганцаараа эргэлдэж байгаа охин. Яаг л өөр шиг нь эрх дураараа эрх чөлөөтэйгөөр дүүлэн нисэхийг хүсэн тэмүүлж буй тийм л охин. Охин дэргэд нь очоод чихэнд нь чи чадна аа. Хэзээ нэг өдөр тэнгэрт дүүлэн нисэх болно хэмээн шивнэх яг тэр мөчид өөрийнх нь чихэнд хэн нэгэн тэгж шивнэх шиг болоход гайхан харвал ээж нь дэргэд нь ирчхээд инээмсэглэн зогсож байв. Охин сандран "Ээжээ би нөгөө...би..." гэвэл ээж нь "Би мэднэ ээ. Гоё ая байгаа биз. Би яг л чам шиг байхдаа энэ аянд ингээд шөнөжин эргэлддэг байж билээ. Би чамайг гарахыг харсан л даа тэгээд бага зэрэг эргэг гэж бодсон юм харин одоо даарчихлаа орох уу?" гээд инээмсэглэв. Охин "за" гээд урамгүйхэн хөгжимт хайрцгаа авахаар эргэвэл "март даа" гээд ээж нь гараас нь атгалаа. Одоо ээж охин хоёр хамтдаа эргэлдэнэ. Охин одоо өөрийгөө ямар нэг юмаар төсөөлөн мөрөөдөхийг хүссэнгүй. Энэ л хэвээрээ. Ээжийн охин хэвээрээ эргэлдэхийг хүсэж байв. Хөгжмийн ая уянгалсан хэвээрээ...ля..ля...ля...
______________________________________________
Hanper
Сонсож байгаа дуу юу? Бичиж байгаа цаг уу? Энэ хэсэг яагаад ч юм бэ зөөлөн санагдана. Зөөлөн санагдана гэж юу ч гэсэн үг юм. Энхрий гэмээр юм болов уу? Ээж нь байсан бол магадгүй тэгж мэдэрч болох буй за. Хөшиггүй цонхоор минь дэлгүүрийн тэмдэг гийнэ. Өдрийн орсон борооны үнэр одоо л би явлаа гэсэн шиг өрөөнд нь үнэртэнэ. Бороонд нороод ханиад хүрчихсэн атлаа онгорхой цонхон доор сууж болж ч байгаа юм уу? Өөрсдийн дураар бүжих ээж охин хоёрыг харахыг хүссэн юм байлгүй дээ.
Охин хэчнээн удаан ийнхүү ганцаараа бүжиглэснийг мэдэхгүй. Ямар ч байсан бороо зогсжээ. Тэнгэр цэлмээд одод үзэсгэлэнтэйгээр өөр рүү нь гялтгана. Сар харин өрөөний гол дахь асар том гэрэл мэт дүүжлэгдэнэ. Охин мөн л эргэлдэж эхэллээ. Гэхдээ энэ удаа ханхүү мөрөөдсөнгүй. Эрх дураараа шувуу болчхоод тэнгэр дээгүүр дүүлэн нисэж байгаад бяцхан цэцэгт нуга олчхоод түүн дээгээр эргэлдэж буйгаар төсөөлөн эргэлдэнэ. Хөгжмийн бяцхан хүүхэлдэй харин тэртээ доор ганцаараа эргэлдэж байгаа охин. Яаг л өөр шиг нь эрх дураараа эрх чөлөөтэйгөөр дүүлэн нисэхийг хүсэн тэмүүлж буй тийм л охин. Охин дэргэд нь очоод чихэнд нь чи чадна аа. Хэзээ нэг өдөр тэнгэрт дүүлэн нисэх болно хэмээн шивнэх яг тэр мөчид өөрийнх нь чихэнд хэн нэгэн тэгж шивнэх шиг болоход гайхан харвал ээж нь дэргэд нь ирчхээд инээмсэглэн зогсож байв. Охин сандран "Ээжээ би нөгөө...би..." гэвэл ээж нь "Би мэднэ ээ. Гоё ая байгаа биз. Би яг л чам шиг байхдаа энэ аянд ингээд шөнөжин эргэлддэг байж билээ. Би чамайг гарахыг харсан л даа тэгээд бага зэрэг эргэг гэж бодсон юм харин одоо даарчихлаа орох уу?" гээд инээмсэглэв. Охин "за" гээд урамгүйхэн хөгжимт хайрцгаа авахаар эргэвэл "март даа" гээд ээж нь гараас нь атгалаа. Одоо ээж охин хоёр хамтдаа эргэлдэнэ. Охин одоо өөрийгөө ямар нэг юмаар төсөөлөн мөрөөдөхийг хүссэнгүй. Энэ л хэвээрээ. Ээжийн охин хэвээрээ эргэлдэхийг хүсэж байв. Хөгжмийн ая уянгалсан хэвээрээ...ля..ля...ля...
______________________________________________
Hanper
Сонсож байгаа дуу юу? Бичиж байгаа цаг уу? Энэ хэсэг яагаад ч юм бэ зөөлөн санагдана. Зөөлөн санагдана гэж юу ч гэсэн үг юм. Энхрий гэмээр юм болов уу? Ээж нь байсан бол магадгүй тэгж мэдэрч болох буй за. Хөшиггүй цонхоор минь дэлгүүрийн тэмдэг гийнэ. Өдрийн орсон борооны үнэр одоо л би явлаа гэсэн шиг өрөөнд нь үнэртэнэ. Бороонд нороод ханиад хүрчихсэн атлаа онгорхой цонхон доор сууж болж ч байгаа юм уу? Өөрсдийн дураар бүжих ээж охин хоёрыг харахыг хүссэн юм байлгүй дээ.
Comments
Post a Comment