Нисэж чаддаг хүн байсан гэхэд та нар итгэхгүй л болов уу? итгэхгүй байх чинь аргагүй ээ нисэж чаддаг хүн байгаагүй юм чинь. Харин ирээдүйд ингэж яривал худлаа болчихно. Учир нь би нисэж чадна. Өмнө нь тийм хүн байгаагүй гэж яаж мэдэж байгаа юм бэ? гэж та асууж болох юм. Яагаад гэвэл энэ чадварыг надад өгөхдөө эзэн нь хэлсэн юм. Өмнө нь хэн ч энийг гуйж байгаагүй тийм болохоор зөв хэрэглээрэй гэж захисан. Тийм болохоор би хамгийн анхны нисдэг хүн.
Би багадаа нисэхийг тэгж их хүсдэг байгаагүй. Ер нь тэр үед нисэх гэдгийг ч би мэддэггүй байсан байх. Гэхдээ нэг л зүйл үргэлж зүүдэнд ороод дурсамжид минь хадаастай байдаг зүйл бол од. Одод үргэлж надтай хамт. Шөнийн цонхоор тусаж, үдшийн болзоонд гялалзаж. Намайг ганцаараа харанхуйд үлдэх үед тэр л хэвээрээ дээрээс минь гэрэлтэнэ. Тийм болохоор би одон оронч л болохыг мөрөөддөг байлаа. Гэхдээ нисээд тэд нар дээр очих тухай бол даанч бодож байсангүй.
Тэгээд дараа нь яасан гээч. Би наранд дурлачихсан юм. Нар харахад хурц гэрэлтэй тэгээд хэн ч түүн уруу эгцэлж харж чадахааргүй тийм үзэсгэлэнтэй мэт санагддаг байв. Тэгээд би өглөө болгон нар өөд онийн харах болов. Эхэндээ дасахгүй байсан ч сүүл сүүлдээ нар намайг өрөвдсөн үү!? мэдэхгүй би нарыг зүгээр хардаг болчихсон байв. Тэр яг л урдын байсан шигээ үзэсгэлэнтэй хэвээрээ, гэхдээ бүх юм нь ил тод харагддаг байлаа. Түүний дугарга нь, түүний дээрээ хар сүүдрүүдтэй нь. Тэгсэн ч би нарыг харах дуртай байсан. Учир нь тэр надаас өөр хэнд ч өөрийгөө зүгээр л харах зөвшөөрөл өгдөггүй байсан юм. Тэгээд анхны дурлал маань нар байсан болохоор эмэгтэй хүмүүс ч гэсэн нар шиг байх хэрэгтэй гэж боддог болчихсон. Сүүлд зарим нь сар, зарим нь од байх ёстойг хожуу ухаарсан л даа. Харин тэгж ухаарах үед би өөрийнхөө нарыг олж харах хэрэгтэй болсон юм. Гайхалтай үзэсгэлэнтэйгээр гэрэлтдэг гэхдээ надад л бүх үнэнээрээ харагдахыг хүсдэг тийм нарыгаа би олох хэрэгтэй болсон юм.
Гэхдээ би олж чадаагүй л дээ. Олж чадчихаад алдсан, эсвэл харчхаад таниагүй байж ч болох юм. Тийм бол ямар харамсалтай. Харамсалтай болохоор л харамсахгүйн тулд олж чадаагүй гэж ярьж байгаа юм. Магадгүй хэзээ ч харамсахгүйн тулд хэзээ ч олохгүй байх. Харин тэр нэгэн өдөр би хэнээс ч юм бэ!? хий орон зайнаас ч юм уу? гуйлаа. Би одоо яах хэрэгтэй хэлж өгөөч. Үгүй ээ!!! арай өөр байсан шиг санагдаж байна. Би яг юу хүсэх хэрэгтэй вэ? гэж асуув. Тийм байх ёсгүй дээ. Би л өөр өөрийнхөө юу хүсэхийг шийдэх хэрэгтэй. Тийм юм чинь би лав тэгж асуугаагүй юм байна. За ер нь би юу асууснаа мартчихаж. Харин юу гэж хариулсныг нь л санаж байна. Гараад гүй ... гараад нис ...
Би сонссондоо итгэсэнгүй. Итгэхийг ч хүсээгүй. Борооны үүл татаад надын найз оддыг минь нуучихсан гэдэгт итгэлтэй байсан. Харин аз болж тэр үед надад өөр хийх юм байсангүй. Байсан ч хүсэхгүй байсан юм. Тэгээд би гараад гүйсэн ... тэгээд ниссэн ...
Нисэж байхад тэр чихэнд минь чиний хүссэн юм энэ биз дээ. Чамаас өөр хэн ч энийг хүсэж байгаагүй. Тийм болохоор зөв ашиглаарай гэсэн. Би баярлалаа гэж зөөлхөн шивнээд цааш ниссэн. Нисээд л байсан. Гэтэл яг энэ үед нар мандаж байхыг харсан. Нар урдын үзэсгэлэнтэйгээрээ гэрэлтэж байсан. Би нүдээ онийлгон зайлахыг оролдсон ч тэгж чадаагүй учир нь тэрний хар сүүдэр, дугарга байдал бүгд нийлээд гоо сайхан нь болж байсан юм. Харин дараа нь би ойлгосон. Яагаад надад нисэх хэрэгтэй байсныг? тэр хий хоосон яагаад намайг нисэхийг зөвлөснийг. Учир нь би анхнаасаа л нисэх хэрэгтэй байсан юм байна. Би анхнаасаа л нарыг хөөн түүнийг шүтэн амьдрах ёстой байж.
__________________________________________
Hanper
2010 оны 10-р сарын 18
Би багадаа нисэхийг тэгж их хүсдэг байгаагүй. Ер нь тэр үед нисэх гэдгийг ч би мэддэггүй байсан байх. Гэхдээ нэг л зүйл үргэлж зүүдэнд ороод дурсамжид минь хадаастай байдаг зүйл бол од. Одод үргэлж надтай хамт. Шөнийн цонхоор тусаж, үдшийн болзоонд гялалзаж. Намайг ганцаараа харанхуйд үлдэх үед тэр л хэвээрээ дээрээс минь гэрэлтэнэ. Тийм болохоор би одон оронч л болохыг мөрөөддөг байлаа. Гэхдээ нисээд тэд нар дээр очих тухай бол даанч бодож байсангүй.
Тэгээд дараа нь яасан гээч. Би наранд дурлачихсан юм. Нар харахад хурц гэрэлтэй тэгээд хэн ч түүн уруу эгцэлж харж чадахааргүй тийм үзэсгэлэнтэй мэт санагддаг байв. Тэгээд би өглөө болгон нар өөд онийн харах болов. Эхэндээ дасахгүй байсан ч сүүл сүүлдээ нар намайг өрөвдсөн үү!? мэдэхгүй би нарыг зүгээр хардаг болчихсон байв. Тэр яг л урдын байсан шигээ үзэсгэлэнтэй хэвээрээ, гэхдээ бүх юм нь ил тод харагддаг байлаа. Түүний дугарга нь, түүний дээрээ хар сүүдрүүдтэй нь. Тэгсэн ч би нарыг харах дуртай байсан. Учир нь тэр надаас өөр хэнд ч өөрийгөө зүгээр л харах зөвшөөрөл өгдөггүй байсан юм. Тэгээд анхны дурлал маань нар байсан болохоор эмэгтэй хүмүүс ч гэсэн нар шиг байх хэрэгтэй гэж боддог болчихсон. Сүүлд зарим нь сар, зарим нь од байх ёстойг хожуу ухаарсан л даа. Харин тэгж ухаарах үед би өөрийнхөө нарыг олж харах хэрэгтэй болсон юм. Гайхалтай үзэсгэлэнтэйгээр гэрэлтдэг гэхдээ надад л бүх үнэнээрээ харагдахыг хүсдэг тийм нарыгаа би олох хэрэгтэй болсон юм.
Гэхдээ би олж чадаагүй л дээ. Олж чадчихаад алдсан, эсвэл харчхаад таниагүй байж ч болох юм. Тийм бол ямар харамсалтай. Харамсалтай болохоор л харамсахгүйн тулд олж чадаагүй гэж ярьж байгаа юм. Магадгүй хэзээ ч харамсахгүйн тулд хэзээ ч олохгүй байх. Харин тэр нэгэн өдөр би хэнээс ч юм бэ!? хий орон зайнаас ч юм уу? гуйлаа. Би одоо яах хэрэгтэй хэлж өгөөч. Үгүй ээ!!! арай өөр байсан шиг санагдаж байна. Би яг юу хүсэх хэрэгтэй вэ? гэж асуув. Тийм байх ёсгүй дээ. Би л өөр өөрийнхөө юу хүсэхийг шийдэх хэрэгтэй. Тийм юм чинь би лав тэгж асуугаагүй юм байна. За ер нь би юу асууснаа мартчихаж. Харин юу гэж хариулсныг нь л санаж байна. Гараад гүй ... гараад нис ...
Би сонссондоо итгэсэнгүй. Итгэхийг ч хүсээгүй. Борооны үүл татаад надын найз оддыг минь нуучихсан гэдэгт итгэлтэй байсан. Харин аз болж тэр үед надад өөр хийх юм байсангүй. Байсан ч хүсэхгүй байсан юм. Тэгээд би гараад гүйсэн ... тэгээд ниссэн ...
Нисэж байхад тэр чихэнд минь чиний хүссэн юм энэ биз дээ. Чамаас өөр хэн ч энийг хүсэж байгаагүй. Тийм болохоор зөв ашиглаарай гэсэн. Би баярлалаа гэж зөөлхөн шивнээд цааш ниссэн. Нисээд л байсан. Гэтэл яг энэ үед нар мандаж байхыг харсан. Нар урдын үзэсгэлэнтэйгээрээ гэрэлтэж байсан. Би нүдээ онийлгон зайлахыг оролдсон ч тэгж чадаагүй учир нь тэрний хар сүүдэр, дугарга байдал бүгд нийлээд гоо сайхан нь болж байсан юм. Харин дараа нь би ойлгосон. Яагаад надад нисэх хэрэгтэй байсныг? тэр хий хоосон яагаад намайг нисэхийг зөвлөснийг. Учир нь би анхнаасаа л нисэх хэрэгтэй байсан юм байна. Би анхнаасаа л нарыг хөөн түүнийг шүтэн амьдрах ёстой байж.
__________________________________________
Hanper
2010 оны 10-р сарын 18
Comments
Post a Comment