За би бээр нээх сайхан эр биш ч гэсэн харсан хүн айгаад зугтчихаар нэгэн бас биш юм шиг байгаа юм. Гадуур явж байхад эмэгтэйчүүдийн тусах харцыг хааяахан нэг мэдрэн алхах ч сайхан байдаг байлаа. Гэтэл юу болсон гэж санана өнөөдөр гарсан чинь тоож харж байгаа эмэгтэй алга. Ингээд би "аяа цаг хугацаа хүнийг хүлээлгүйгээр урагшилсаар байдаг болохоор миний нас ч хэвийж эмэгтэй хүн тоохоо байжээ" хэмээн сэтгэтэл гэнэт өөрийгөө хорь гараад нээх удаагүй байгаагаа саналаа. Тэгээд яахаараа эмэгтэйчүүд тоохгүй байна гэсэн гутранги сэтгэлээр хамгийн ойрын дүрсээ харж болохоор толинд очиж харав. Гутал...өмд...цамц...зүгээр л байна даа...юу вэ энэ хэн бэ!? ингээд хамгийн сүүлд ийм асуулттай тулгарчхав. Яасан бэ гэхээр өөртөө анхаарал тавихгүй байснаас болоод сахал болоод үс минь ургаад сармагчин төрхдөө орчиж. Уул нь ч нээх буруу юм байхгүй л юм шиг байгаа юм. Өвөг дээдсийнхээ төрхтэй төстэй болж байгаа л байхгүй юу! Тэгээд ийм дүгнэлтэд хүрэв. Эрэгтэй хүн сармагчнаас нэг хувь илүү байхад л хангалттай гэдэг эмэгтэйчүүдийн үг худлаа юм байна. Бүүр ор тас худлаа гээч.
Заа тэгээд ер нь сэтгэл аймаар эмзэглэсэн бололтой та нар минь уучилна биз ээ. Гэхдээ бас болоогүй ээ. Орой нь ирээд бодолд дарагдлаа л даа. Дурлал, хайр, шохоорхол этэр гээд л. За тэгээд бодоод байсан юмнуудаа тоочвол та бүхний нойр хүрэх байх. Учир нь би өөрөө унтчихсан байсан юм. Гэтэл нэг хүнийг баахан зүүдэлж байгаад сэрэв. Тэгэнгүүт гэнэт толгойд нэгэн бодол орж ирлээ л дээ. Өмнө нь би хөөрхөн эмэгтэй зүүдлэхээрээ нүүрийг нь харж чадахгүй л хөөрхөн эмэгтэй байна гээд зүүдлээд баярлаад байдаг байж. Гэтэл одоо яасан бэ гэсэн чинь нүүрийг нь харахгүй мөртөө нөгөө хөөрхөн эмэгтэйгээ зүүдлэнгүүт нөгөө нэг эмэгтэйгээ гэж бодоод байх болж. Тэрэндээ ч итгээд байгаа юм. Яах аргагүй л тэр байсан гээд гүрийсэн ч чадна. За тэгээд ямар гаргалгаанд хүрэв ээ гэхээр залуу байхад хайр дурлал амьдралын талаарх төсөөллүүд бэхжээгүй байхад анхны хайрын эзэн гээч этгээд дундуур нь дайрч орж ирээд хамаг бүдэгхэн дүрүүд дээр өөрийгөө зурчихдаг юм байна. Ингээд салсан ч гэсэн өнөөх дүрүүд нь толгойд үлдчихээд алга болохгүйгээр ямар нэг байдлаар мөрөөдөх, бодох эсвэл зүгээр байх үед л бодол бусниулан гарж ирээд байдаг аж. Тэгээд энэ бүх багын мөрөөдөл насан туршдаа хадгалагдан байдаг болохоор анхны хайрын эзэн ч гэсэн тэр л хэвээрээ сэтгэл зүрхэн дотор хадгалагдсаар хоцордог бололтой.
Гэхдээ энэ бол одоо хүртэл тэр хүндээ хайртай гэсэн үг байх албагүй. Учир нь багадаа бид хэд бүгд л цагдаа, сансрын нисгэгч, дарга, эмч, загвар өмсөгч болно хэмээн мөрөөддөг байсан ч томрох тусам өөр зүйлст автан тэдгээртээ дурлан тэдгээрээ сонгон амьдардаг шиг юм уу. Хааяа хүүхэд насны мөрөөдлөө эргэн харах сайхаан. Гэхдээ л одоо амьдарч байгаа цаг хугацаа бүхнээс тод сайхнаар оршин байсаар л. Гагцхүү бүтээх, харах, хүлээх этэр л үлджээ.
Хорь гарч явах даа ингэж бодож байлаа. Өөртөө нэлээд итгэлтэй дух байсан бололтой. Гуч гараад ирсэн чинь амьдрал арай өөр юм шиг. Гэр бүлтэй байсан бол өөрөөр сэтгэх байсан биз. Эхнэр уншаад хэнийхээ тухай бичээд байгаа юм бэ чи? гээд гомдоно биз. Аргадах гэж тэгээд бөөн юм болох байлгүй. Даанч тийм зовлон, жаргал нь одоохондоо байхгүй. Нөгөө нэг залуу насны итгэл үнэмшил нь бас байхгүй юм шиг байна. Эргээд анхны хайр байсан байж магадгүй гэсэн хүнийг бодохоор тодорхой юм алга. Хэтэрхий их зүүд, дурсамжид уусаад сүүмийчхэж. Өөр өөр хүмүүс холиод шамбааралдсан юм болов уу? яриж байсан өнгө будаг дээр бүсгүй болгон өөр өөрсдийнхөө дүр зургийг зураад байсан байх.
Эрэгтэй хүн сармагчнаас нэг хувь илүү байхад л хангалттай гэдэг бол худлаа хэвээрээ л байгаа. Эсвэл би арай нэг хувь хүрэхгүй нойл тэрбумын ес, ес, ес, ес ... байх. Тоогоор бол 0.99999999999. Халзраад үс бол байхгүй байгаа юм. Хөгшрөөд мод зодонд авирдаг нас нь бол өнгөрсөн байгаа юм. Ер нь нөхөд ямар сармагчин яриад байсан нь тодорхойгүй. Сармагчны ертөнц билүү кинон дээр гардаг Цезарь шиг сармагчин байх юм бол угаасаа барахгүй байх аа. Тэрнээс давуу байж магадгүй гэсэн ганц юм нь хүн алж үзээгүй л юм болов уу? Эр зориг, шийдэмгий байдлыг нь үзүүлж байгаа болохоор тийм биш ч юм уу? За ядаж л илүү байж чадахгүй бол эелдэг байя даа.
За би өөрөө ч юм уу, та ч юм уу мартаагүй байя гэж бодъё. Тэгэхээр намайг, таныг мартаагүй хүн байгаа болов уу? Нэг хүн хааяа нэг дурсаад тийм хүн байж билээ гээд боддог байх даа. Тэр нь тэгэхдээ би биш миний сүүдэр. Бүрзийгээд тодрохгүй бодлын тусгал л байх даа. Орчин үед гэхдээ арай өөр болсон юм шиг ээ. Бүгд л интернэт дээр байгаа болохоор ядаж дүр төрхийг нь тодруулж болдог юм шиг. Сэтгэл санаа, бодол ухаан нь угаасаа мэдэхгүй. Гагц мэдрэмж нь гүний гүнд нуугдаатай. Мартагдсан дуу гэнэт явахад өөрийн мэдэлгүй чих сортойдог шиг. Дагаад дуулж болно, гайхаад гуниглаж болно. Тэгэх юм бол магадгүй сармагчнаас нэг хувь илүү байдаг байж мэднэ. Сармагчинд анхны хайр гэж байдаг юм болов уу? Хайр бол байдаг юм шиг. Дурлал харин байдаггүй байж мэднэ. За тэгээд ямар мэдэхгүй зүйлийнхээ тухай бичээд байлтай биш. Мэдэхгүй болохоор яаж ч тэднээс нэг хувь илүү байж чадах вэ дээ хөөрхий.
Заа тэгээд ер нь сэтгэл аймаар эмзэглэсэн бололтой та нар минь уучилна биз ээ. Гэхдээ бас болоогүй ээ. Орой нь ирээд бодолд дарагдлаа л даа. Дурлал, хайр, шохоорхол этэр гээд л. За тэгээд бодоод байсан юмнуудаа тоочвол та бүхний нойр хүрэх байх. Учир нь би өөрөө унтчихсан байсан юм. Гэтэл нэг хүнийг баахан зүүдэлж байгаад сэрэв. Тэгэнгүүт гэнэт толгойд нэгэн бодол орж ирлээ л дээ. Өмнө нь би хөөрхөн эмэгтэй зүүдлэхээрээ нүүрийг нь харж чадахгүй л хөөрхөн эмэгтэй байна гээд зүүдлээд баярлаад байдаг байж. Гэтэл одоо яасан бэ гэсэн чинь нүүрийг нь харахгүй мөртөө нөгөө хөөрхөн эмэгтэйгээ зүүдлэнгүүт нөгөө нэг эмэгтэйгээ гэж бодоод байх болж. Тэрэндээ ч итгээд байгаа юм. Яах аргагүй л тэр байсан гээд гүрийсэн ч чадна. За тэгээд ямар гаргалгаанд хүрэв ээ гэхээр залуу байхад хайр дурлал амьдралын талаарх төсөөллүүд бэхжээгүй байхад анхны хайрын эзэн гээч этгээд дундуур нь дайрч орж ирээд хамаг бүдэгхэн дүрүүд дээр өөрийгөө зурчихдаг юм байна. Ингээд салсан ч гэсэн өнөөх дүрүүд нь толгойд үлдчихээд алга болохгүйгээр ямар нэг байдлаар мөрөөдөх, бодох эсвэл зүгээр байх үед л бодол бусниулан гарж ирээд байдаг аж. Тэгээд энэ бүх багын мөрөөдөл насан туршдаа хадгалагдан байдаг болохоор анхны хайрын эзэн ч гэсэн тэр л хэвээрээ сэтгэл зүрхэн дотор хадгалагдсаар хоцордог бололтой.
Гэхдээ энэ бол одоо хүртэл тэр хүндээ хайртай гэсэн үг байх албагүй. Учир нь багадаа бид хэд бүгд л цагдаа, сансрын нисгэгч, дарга, эмч, загвар өмсөгч болно хэмээн мөрөөддөг байсан ч томрох тусам өөр зүйлст автан тэдгээртээ дурлан тэдгээрээ сонгон амьдардаг шиг юм уу. Хааяа хүүхэд насны мөрөөдлөө эргэн харах сайхаан. Гэхдээ л одоо амьдарч байгаа цаг хугацаа бүхнээс тод сайхнаар оршин байсаар л. Гагцхүү бүтээх, харах, хүлээх этэр л үлджээ.
Хорь гарч явах даа ингэж бодож байлаа. Өөртөө нэлээд итгэлтэй дух байсан бололтой. Гуч гараад ирсэн чинь амьдрал арай өөр юм шиг. Гэр бүлтэй байсан бол өөрөөр сэтгэх байсан биз. Эхнэр уншаад хэнийхээ тухай бичээд байгаа юм бэ чи? гээд гомдоно биз. Аргадах гэж тэгээд бөөн юм болох байлгүй. Даанч тийм зовлон, жаргал нь одоохондоо байхгүй. Нөгөө нэг залуу насны итгэл үнэмшил нь бас байхгүй юм шиг байна. Эргээд анхны хайр байсан байж магадгүй гэсэн хүнийг бодохоор тодорхой юм алга. Хэтэрхий их зүүд, дурсамжид уусаад сүүмийчхэж. Өөр өөр хүмүүс холиод шамбааралдсан юм болов уу? яриж байсан өнгө будаг дээр бүсгүй болгон өөр өөрсдийнхөө дүр зургийг зураад байсан байх.
Эрэгтэй хүн сармагчнаас нэг хувь илүү байхад л хангалттай гэдэг бол худлаа хэвээрээ л байгаа. Эсвэл би арай нэг хувь хүрэхгүй нойл тэрбумын ес, ес, ес, ес ... байх. Тоогоор бол 0.99999999999. Халзраад үс бол байхгүй байгаа юм. Хөгшрөөд мод зодонд авирдаг нас нь бол өнгөрсөн байгаа юм. Ер нь нөхөд ямар сармагчин яриад байсан нь тодорхойгүй. Сармагчны ертөнц билүү кинон дээр гардаг Цезарь шиг сармагчин байх юм бол угаасаа барахгүй байх аа. Тэрнээс давуу байж магадгүй гэсэн ганц юм нь хүн алж үзээгүй л юм болов уу? Эр зориг, шийдэмгий байдлыг нь үзүүлж байгаа болохоор тийм биш ч юм уу? За ядаж л илүү байж чадахгүй бол эелдэг байя даа.
За би өөрөө ч юм уу, та ч юм уу мартаагүй байя гэж бодъё. Тэгэхээр намайг, таныг мартаагүй хүн байгаа болов уу? Нэг хүн хааяа нэг дурсаад тийм хүн байж билээ гээд боддог байх даа. Тэр нь тэгэхдээ би биш миний сүүдэр. Бүрзийгээд тодрохгүй бодлын тусгал л байх даа. Орчин үед гэхдээ арай өөр болсон юм шиг ээ. Бүгд л интернэт дээр байгаа болохоор ядаж дүр төрхийг нь тодруулж болдог юм шиг. Сэтгэл санаа, бодол ухаан нь угаасаа мэдэхгүй. Гагц мэдрэмж нь гүний гүнд нуугдаатай. Мартагдсан дуу гэнэт явахад өөрийн мэдэлгүй чих сортойдог шиг. Дагаад дуулж болно, гайхаад гуниглаж болно. Тэгэх юм бол магадгүй сармагчнаас нэг хувь илүү байдаг байж мэднэ. Сармагчинд анхны хайр гэж байдаг юм болов уу? Хайр бол байдаг юм шиг. Дурлал харин байдаггүй байж мэднэ. За тэгээд ямар мэдэхгүй зүйлийнхээ тухай бичээд байлтай биш. Мэдэхгүй болохоор яаж ч тэднээс нэг хувь илүү байж чадах вэ дээ хөөрхий.
Comments
Post a Comment