Нэгэн цагт нэг гахайн тоорой байжээ. Анх төрөхөд нь л аманд нь сүү угжсан тул төрснөөсөө хойш идэж уухыг л сурсан байж.
Нэг өдөр гадаа гарсан чинь харахын аргагүй халуун шар юм нүүр рүү нь төөнөөн байсанд эргээд л жүчээндээ орж. Тэгээд ээж дээрээ гүйж очоод ээжээ, ээжээ энэ муухай шар төөнөсөн юм юу вэ гэсэн чинь ээж нь аан наадах чинь толгой дээр ирэхээр хоол өгдөг бурхан гэж. Тэгээд л тоорой жүчээ дотроосоо толгойгоо хаая нэг цухуйлган хоолоо хүлээдэг байлаа.
Тэгж байтал ч ашгүй нэг юм өнөөх шар халуун чинь толгой дээр нь иртэл ээж нь бондгос, бондгос гүйж ирээд сүүлнээс нь зуун тооройг авч яваад нэгэн том хайрцгийн өмнө тавиад за идээд байгаарай гэвэл тоорой ч гайхан тэр том хайрцаг руу харвал баахан хоол байж. Тоорой бас л ээжээ, ээжээ энэ юу билээ гэвэл ээж нь аан наадах чинь тэвш гэдийн бурхны хоолны газар гэжээ. Тоорой үхтлээ идэж аваад л буцахдаа гэдэс нь газар шүргээд хэцүүдэн байтал ашгүй ээж нь мөн л сүүлнээс нь зуун авч яваад хэрээ мэдэж идэж бай. Их идвэл бурхан аваад явчихна шүү гэжээ.
Тоорой толгой дохисон боловч цатгалан гэдэс нойрмог хойно нэг чихээр нь ороод нөгөө чихээр нь газар унаад хоцорчээ. Тэр үгийг нь авч идэх амьтан олдсонгүй. Бүгд хоолондоо цатгалдчихсан байсан ахиад юм иднэ гэхээс дур нь гутаж байсан биз.
Тоорой жүчээ дотроо хэвтээд байжийтал ахиад л өлсөөд байгаа юм шиг санагдахад гадагш өлийн харвал тэнгэрт байсан өнөөх хурц шар юм алга болоод нэг цагаан зүйл гялтганаж байлаа. Энэ халуун, нүд гялбам биш тэгсэн атлаа харанхуйг гийгүүлсэн тийм л зүйл байв. Тоорой амьдралдаа ээжээсээ өөр ийм үзэсгэлэнтэй зүйл харж байгаагүй тул хараад л хэвтээд байлаа.
Тооройн хажууд ээж нь ирээд унтах болж унтацгаая. Тэгэхгүй бол тураад бурхан бас аваад явчихна шүү гэснээр тоорой ээжийнхээ өвөрт наалдан унтлаа. Ийнхүү өдөр хоног өнгөрсөөр нэг өдөрт тэнгэрт өнөөх хөөрхөн гэрэл гарсангүй. Ээж нь тооройг шавдуулан гүйгээд байгаарай гүйгээд байгаарай сайн гүйхгүй бол маргааш бурхны шүүлтийн өдөр ирнэ шүү гэжээ. Тоорой ч хөөрхий юм мэдэхгүй тул гайхаад л тоохгүй байгаад л байв. Ядаж байхад өдөр нь, үгүй ээ, ерөөсөө байнга гэдсээ хагартал иддэг тооройд гүйнэ гэдэг хэцүүдэлтэй.
Маргааш болж өнөөх хурц балиар шар гардгаараа л гарав. Хоол өгдөг болохоос биш сайхан зүйл юу ч байсангүй. Шөнөжин гүйсэн гахай өглөө нь ядраад нам унтжээ. Тоорой хашаан дотуураа балиар хурцыг толгой дээр нь гарч хоол өгөхийг хүлээнэ. Ашгүй нэг юм тэр цаг нь ч ирлээ. Гэтэл нэг сонин амьтан ирснээ өөрийг нь оролдож ноолон зовоож, зовоож хүзүүнд нь оосор зүүн чирч гарлаа. Тоорой учраа мэдэхгүй тул хоол идэх арга өөр болжээ хэмээн бодсоор дагана.
Ээж сэрэхэд тоорой нь алга болчихсон байв. Ээ хөөрхий бурхан аваад явчхаж. Эвий үр минь, хөөрхий үр минь хэмээн халагласан ч бүх юм нэгэнт өнгөрч ээ. Ганцаараа идсэн гахай таргалдаг боловч гэдсэнд буян болж ордог ажаамуу.
__________________________________________________
Hanper
2010 оны 04-р сарын 14
Нэг өдөр гадаа гарсан чинь харахын аргагүй халуун шар юм нүүр рүү нь төөнөөн байсанд эргээд л жүчээндээ орж. Тэгээд ээж дээрээ гүйж очоод ээжээ, ээжээ энэ муухай шар төөнөсөн юм юу вэ гэсэн чинь ээж нь аан наадах чинь толгой дээр ирэхээр хоол өгдөг бурхан гэж. Тэгээд л тоорой жүчээ дотроосоо толгойгоо хаая нэг цухуйлган хоолоо хүлээдэг байлаа.
Тэгж байтал ч ашгүй нэг юм өнөөх шар халуун чинь толгой дээр нь иртэл ээж нь бондгос, бондгос гүйж ирээд сүүлнээс нь зуун тооройг авч яваад нэгэн том хайрцгийн өмнө тавиад за идээд байгаарай гэвэл тоорой ч гайхан тэр том хайрцаг руу харвал баахан хоол байж. Тоорой бас л ээжээ, ээжээ энэ юу билээ гэвэл ээж нь аан наадах чинь тэвш гэдийн бурхны хоолны газар гэжээ. Тоорой үхтлээ идэж аваад л буцахдаа гэдэс нь газар шүргээд хэцүүдэн байтал ашгүй ээж нь мөн л сүүлнээс нь зуун авч яваад хэрээ мэдэж идэж бай. Их идвэл бурхан аваад явчихна шүү гэжээ.
Тоорой толгой дохисон боловч цатгалан гэдэс нойрмог хойно нэг чихээр нь ороод нөгөө чихээр нь газар унаад хоцорчээ. Тэр үгийг нь авч идэх амьтан олдсонгүй. Бүгд хоолондоо цатгалдчихсан байсан ахиад юм иднэ гэхээс дур нь гутаж байсан биз.
Тоорой жүчээ дотроо хэвтээд байжийтал ахиад л өлсөөд байгаа юм шиг санагдахад гадагш өлийн харвал тэнгэрт байсан өнөөх хурц шар юм алга болоод нэг цагаан зүйл гялтганаж байлаа. Энэ халуун, нүд гялбам биш тэгсэн атлаа харанхуйг гийгүүлсэн тийм л зүйл байв. Тоорой амьдралдаа ээжээсээ өөр ийм үзэсгэлэнтэй зүйл харж байгаагүй тул хараад л хэвтээд байлаа.
Тооройн хажууд ээж нь ирээд унтах болж унтацгаая. Тэгэхгүй бол тураад бурхан бас аваад явчихна шүү гэснээр тоорой ээжийнхээ өвөрт наалдан унтлаа. Ийнхүү өдөр хоног өнгөрсөөр нэг өдөрт тэнгэрт өнөөх хөөрхөн гэрэл гарсангүй. Ээж нь тооройг шавдуулан гүйгээд байгаарай гүйгээд байгаарай сайн гүйхгүй бол маргааш бурхны шүүлтийн өдөр ирнэ шүү гэжээ. Тоорой ч хөөрхий юм мэдэхгүй тул гайхаад л тоохгүй байгаад л байв. Ядаж байхад өдөр нь, үгүй ээ, ерөөсөө байнга гэдсээ хагартал иддэг тооройд гүйнэ гэдэг хэцүүдэлтэй.
Маргааш болж өнөөх хурц балиар шар гардгаараа л гарав. Хоол өгдөг болохоос биш сайхан зүйл юу ч байсангүй. Шөнөжин гүйсэн гахай өглөө нь ядраад нам унтжээ. Тоорой хашаан дотуураа балиар хурцыг толгой дээр нь гарч хоол өгөхийг хүлээнэ. Ашгүй нэг юм тэр цаг нь ч ирлээ. Гэтэл нэг сонин амьтан ирснээ өөрийг нь оролдож ноолон зовоож, зовоож хүзүүнд нь оосор зүүн чирч гарлаа. Тоорой учраа мэдэхгүй тул хоол идэх арга өөр болжээ хэмээн бодсоор дагана.
Ээж сэрэхэд тоорой нь алга болчихсон байв. Ээ хөөрхий бурхан аваад явчхаж. Эвий үр минь, хөөрхий үр минь хэмээн халагласан ч бүх юм нэгэнт өнгөрч ээ. Ганцаараа идсэн гахай таргалдаг боловч гэдсэнд буян болж ордог ажаамуу.
__________________________________________________
Hanper
2010 оны 04-р сарын 14
Comments
Post a Comment