Цуурай

Мянган шатны ёроолд нэг залуу зогсоно. Ганцаараа, эргэн тойронд нь хэн ч байхгүй. Өглөө сэрэхэд дэргэд нь ч хүн байсангүй. Үс нь өрвийсөн ч усаар дарсан болоод хам хум хувцас цуглуулж өмссөн төрхтэй. Тэрээр шатны гишгүүрүүдийн өмнө зогсоод юуны ч юм бэ талаар бодон гөлийн зогсож байснаа нүдээ аниад анхны алхмыг хийв. Ингээд гишгүүр бүрийг алгасахгүй гэсэн шиг нэг нэгээр нь толгой дараалан хөлөө чаргууцалдуулан баран, баран алхана. Нэг, хоёр, гурав ... тавин нэг... гэж амандаа үглэх залуугийн нүүр мандах нарны гэрэлд тодроод хоёр нүд нь араатан мэт улайн, бүх цус нь нүдэнд нь хуралдчихаад юу, юугүй сад тавих гэж байгаа юм шиг харагдах боловч энэ бүхнийг харах нэг ч хүн байсангүй. Бүгд өөр өөрийн асуудалд толгойн гудайлган хотын гудмаар алхацгаана, зарим нь гүйцгээнэ. Өнөөх өрвийсөн толгойн дотор нь байх бүхэн өөдөөс нь салхилах салхитай хамт хийсэн одчихоосой хэмээн хамаг хүчээрээ хурдална. Залхуу алхсаар л зуун далан найм, зуун далайн ес ... одоо гэхдээ түрүүн газар гулдайчхаад босохгүй байсан хөл нь өөрийн болсон мэт уян хатан хөдөлж өөдөө хөөрөөд доошоо намирна. Тэгэвч тэр урдын адил шат алгасахгүй урагшилна. Байдаг л нэг төрх: инээгээгүй, уурлаагүй, зүгээр л нэг царай, тэгсэн атлаа цонхийгоод амьд хүнийх гэмээргүй болчихсон арьснаасаа болоод зэхийн сааралтаж харагдах энэ л төрх харсан хүний бодлоос бүтэн өдөржингөө арилмааргүй. Гэвч мөн л хэн ч хараагүй, хэн ч анзаараагүй. Хэн нэгэнд муугаа үзүүлэхгүй гэсэн шазруун зан гаргаж шүдээ нүүн харцандаа уур шигтгэсэн нэгэн, хэн нэгнээр өрөвдүүлэн өөрийнхөө байгаа арчаагүй байдлаа мартах гэж хичээн ярвайн нүдээ бүүдийлгэх нэгэн, энэ цөмөөр хотын гудамжинд нэгнийхээ царайг сонжин царайчлан явцгааж хэн нэгэн аз жаргал дүүрэн инээмсэглэж , дотор нь муу муухай суугаагүй зүрх сэтгэлээрээ орчноо гийгүүлэн байгчийг хайн хий дэмий л нүдээ эргэлдүүлэн нэг нэгнээсээ далжин зугтаад цуг цугийнхаа ажилд яарцгаана. Дээш ганцаар алхаж байгаа залуу маань одоо бүүр өөдөө гүйж байх юм. Хэдийг л бол хэдийг алгасан харайж хамаг чадлаараа дээш тэмүүлэн хорин нэгэн давхар, хорин хоёр давхар ... хэмээн амьсгаадан аниргүй сулхнаар элбэнэ. Залуу хүнийх гэхээргүй унхиагүй дорой, үрчийж хорчийсон бие нь энэ бүх гэнэтийн эрс хөдөлгөөнийг байдаг чадлаараа эсэргүүцэх мэт атгаж чангараад булчин бүхэн нь гүрдийн, судас бүхэн нь хөхрөн аймшигтай муухай харагдуулна. Байдгаараа бөгтийн нэг, хоёр алхаад л очоод өнхрөх гэж байгаа юм шиг сулдайн алхах энэ олон янзын бие, хэлбэр, галбирууд цөмөөрөө би амьд байна, би үхээгүй шүү намайг хараач хэмээн гадагш орилох боловч дуу нь улам л дотогш, бүүр л цаашаагаа бөгшүүлж танихгүй нэгнийг хүлээн сэтгэлийг нь чагнахыг хүснэ. Мянга гээд амьсгаадан зогсох залуу доош өнгийн саяны бүх л хүнийг дээрээс нь хараад хүн ийм л өчүүхэн шоргоолж шиг гэж үү? би бас эд нарын нэг, магадгүй бүүр хэнд ч хэрэггүй ганцаараа шоргоолж хэмээн бодоод дээврийн эрмэг дээр суун өврөөсөө урд шөнө бичсэн зурвасаа гаргаж ирэн гүйлгэж уншаад хажуудаа тавиад доош үсэрлээ дөчин ес, гучин хэд, хорин хэд, арван хэд гээд нүдээ анив. Ямар нэг пүг хийсэн чимээ, хэн нэгний муухай орилох саяны бүхий л хүмүүсийн чихэнд "чи ч гэсэн ингэхийг хүсэж байгаа биз дээ" хэмээн аймшигтайгаар цуурайтлаа. Дээвэр дээр үлдсэн зурвас "хэлэх юм алга даа!" гээд эзнээ даган хийсэн одлоо.



________________________________________________________________________

Hanper

2009.11.26