Skip to main content

Сохор мэргэн

Юм бичихийг хичээн хэрэгтэй, хэрэггүй цонхнуудаа хаачхаад салхи орог гэж цонхоо нээлээ. Өчигдөр өнөөдөр хоёр жоохон сэрүүхэн байх шиг. Би цаг уурч шиг л цаг агаарын талаар бичих юм гэж бодсон боловч ирээдүйг биш өнгөрснийг бичээд байгаа болохоор тэрэндээ итгэлтэй биш болов. Олон жилийн дараа өөрөө эргэж уншаад ямар өдөр яаж мэдэрч байсан гэдгээ санах юм болов уу гэж бодно. 2023 оны 6н сарын 28 шүү. Гурав дахь өдөр. Өөр тодотгочихоор юм алга. Дурдатгалдаа чимэг зүүчихээр ч зүйл тохиолдоогүй юм шиг санагдана. 6н сарын 21-нээс ялгаатай зүйл нь юу байсан бэ? гээд асуувал мэдэхгүй л гэх байх даа.

Ирэх лхагва гараг харин өмнөхөөс өөр байх нь. Одоо дассан нөхцөл байдлаа өөрчилж байгаа юм. Магадгүй тэр үедээ илүү тодруулан бичих л байх. Хэрвээ олон ангит кино байсан бол хадны ирмэг дээр зогсож байгаа юм даа. Ууртай хүн бол уурлах л байх. Олон жилийн өмнөх 6н саруудаа бодлоо. Бусдаас ялгарах зун нь хаана эхлэв. Хэдэн он байсан бэ гэдгээ санадаггүй. Хөгширч байгаа юм болов уу. Хөөрхий хүмүүс бид бүгд л адилхан юм болов уу. Зарим хүмүүсийн амралт зугаалга эхэлж байгаа байх даа. Би ямар амарч чадах биш. Мөн л дэлгэцээ ширтээд л суух юм уу даа. Амрана гэхээр л яаж, яагаад гэсэн бодлууд орж ирнэ. Магадгүй өвгөн болсон хойно оо юунд тэгтэлээ ихээр би шаналж байсан юм бэ гээд харамсах байх даа. Одоо бол өнгөрч байгаа ч юм биш, атаархаж байгаа ч юм биш. Байдгаараа л байгаа нь.

Өдөр болгон нэг шинэ юм бичихийг хүсэх боловч бараг бүтэхгүй дээ гэж бодно. Арай л их цаг, хөдөлмөр хэрэгтэй байх даа. Одоо тэгээд юуны ч тухай бичих билээ. Ядаж өдөр бүр өөрийнхөө хуучин зүйлсийг засаж янзлаад оруулаад байвал бас зүгээр ч юм шиг. Тэгэвч тэрнээс ямар үр дүн хүснэ вэ? Номтой болох юм болов уу. Үгүй л байх даа. Ноорог л үүсэх биз. Бусдад магтагдмаар байгаа юм шиг. Тэгсэн атлаа тэрнээсээ ичих. Ичсэн мөртөө тэрийгээ хаа сайгүй холбоосыг нь оруулна. Оруулсан хойно оо тэд нарт зориулж юм бичих ёстой юм шиг мэдэрнэ. Мундаг болмоор байгаа атлаа мундаг болж мэдэхгүй байгаа юм даг уу. Сургуулиа төгсөөд л ажилд оров. Ороод л өөрөө бүгдийг нь шийдээд хийнэ. Тэгнэ ингэнэ, тэр энэ нь сайн гэж заачихаар хүн байгаагүй юм шиг. Бүгд л надтай адилхан сураад, надаас зарим нь илүү, зарим нь дутуу мэднэ. Би донтоод байдаг юм шиг байгаа юм. Болохгүй бол зүтгээд л байна. Зүхээд л нухаад байна. Тэгээд одоо болохоор хөгширчихсөн. Намайг л мэдэх ёстой гэнэ. Би тэгтэл мэдэхгүй. Мэдэхгүй болохоороо мэдэхгүй нь ээ л гэнэ.

Ментортой бол л гэнэ. Бодигийн ментор, боловсролын ментор, бизнес ментор, болзооны ментор гээд л бүх зүйл дээр ментор хэрэгтэй юм шиг байх юм. Магадгүй ментор олдог апп хийвэл өөрөө сайхан ашиглах юм болов уу. Би яахав мөнгө төгрөг гэхгүй ээ. Эндээс санаа яваад хийгээд баяжих юм бол надад үнэгүй эрх өгөхөд л болно.

Чаддаггүй зүйлээ хүн чаддаг болчихлоо гээд баярладаг байх даа. Би болохоор зөв байгаа даа гээд л санаа зовно. Цаана нь хүмүүс хэрэглээд ашиглаад байгаа болохоор болоод л байгаа юм байх даа гэж гайхна. Хааяа нэг онгирч би мэдэхгүй бол хэн мэдэх юм гэж хэнхэглэнэ. Чадахгүй л дээ цаадах чинь толгойгоо гашилгаж шөнөжин суугаад жоохон болох шинжтэй юм шиг болохоор нь хүнд үзүүлж гайхуулж байгаа царай нь. Нойр муутайдаа мансуурсан байгаа төрх нь. Унтаад сэрэхээрээ ээ! гээд л дуу алдана буй за. Гэхдээ яахав ээ би бас өөрөөсөө арай илүү болсон юм шиг байгаа юм. Хорьтойдоо бол юугаа ч мэдэхгүй дайраад л зүтгэдэг байлаа. Одоо бол арай өөр байх шиг. За ингэж хийвэл арай болохгүй дээ. Алдаад бол үзчихсэн байгаа юм. Оноод нэг үзэх хэрэгтэй юм шиг. Онч мэргэн болчхоод орчлон хорвоогоор нэг зарлана аа.

Comments

Popular posts from this blog

Болзоо

Өдөржин хүлээсэндээ ганцаардсан Жагаа утсаа харж чадахгүй хөрвөөнө. Өөрөө бичихээр хорвоо хагарчих юм шиг санагдах аж. Хэрвээ би царайлаг байсан бол, хэрвээ би өндөр байсан бол, хэрвээ би баки байсан бол гэх мэтчилэн бодож өөр өөрийгөө аргадаад байна уу!? ятгаад байна уу!? гэдгээ ялгах чадалгүй дурлачхаж. Гэхдээ тэрийгээ Жагаа яаж мэдэх билээ. Мэдсэн бол уйлж унжиж "Хорвоо яагаад надад ингэж хатуу хандана вэ? Анхны хайр минь яагаад өнчин байгаа юм бэ!?" гээд агсам тавих нь гарцаагүй. Анхны хайр бариа биш гараа гэж хэн нэгэн өөр нэгэндээ хэлж байсан тохиолдол түүхэнд байсангүй. Байлаа гэхэд тэр нь согтуу хүний чихэнд ороод сэгсрэгдэж. Газарт унаад шалбааг болж. Бардам зандаа шүд зуух Жагаа сошиалаар нь нэг шагайж, мессежээрээ нэг өнгийнө. Бичмээр санагдаж болохгүй юм шиг дотор нь давчдан. Юу хийсэнийг нь, юу хийж байгааг нь мэдээд өөрийнхөө тухай бичиж гоё нар, зөөлөн салхи, шиврээ бороо хуваалцахыг хүснэ. Нөгөө талд нь Уран энэ тухай огт бодсонгүй. Хааяа нэг Жагаагаас зурвас

#6. Царцаа

Шавьжны ертөнцөд шавьж болгон царцааг далавчтай байж нисдэггүй гэж шоолно. Би нисдэг гэж царцаа хичнээн гүрийвч нисэж үл чадна. Хичнээн хүсээд залбираад нисэж чадахгүй хэвээр л байна. Урьдын адил царцааг бүгд гадуурхана. Ганцаардал дунд үзэн ядалт төрөөд оволзоод байвч хэн ч биш ердөө л нэг царцаа болохоор яаж ч үл чадна. Шүүдэрийн дусал гэдэг бол шавьжнуудад мөнхийн ус л гэсэн үг харин шавьжнууд хөөрхий царцааг гадуурхаад тэрүүнээс үл уулгана. Ганцаардал дунд царцаа улам живсээр л . Царцаа бодлоо би бол би. Би сэтгэл хангалуун байж л амьдарч чадаж байвал бусадын юу бодох нь ямар хамаа байх билээ. Ингээд царцаа ганцаараа амьдрах боллоо. Хойд. өмнөд туйл элсэн цөлүүдэд очсон боловч хөөрхий царцаа урьдын адил шоовдорлогдсоор. Нисдэггүй далавчтан, нисдэггүй далавчтан... Аль эсвэл амьдрал оршихийн аргагүй газар л түүнд амар амгаланг өгөх боловч амьд байх боломж өгөхгүй зовооно. Царцаа эцэст нь амьдралд ганцаараа амьдаргүйг ойлголоо. Энэ л үед үзэн ядалт нь өшөө хорсол боллоо. Царцаа далавч

#10. Тэмээлзгэнэ

Тэмээлзгэнэ бол говь нутагын заан. Тэр их том болохоор тэмээ гэхээсээ илүү тэмээлзгэнийг хүмүүс уналагадаа хэрэглэх дуртай байв. Томоос гадна өнгө үзэмж нь солонго мэт, нэг нэгнийг нь хооронд нь андуурч эндүүрэх дохиолдол ч багаа байдаг болохоор хүмүүс дуртай нь аргагүй хэрэглэнэ. Хүмүүс аажим аажимаар суурьшиж эхэлсэнээр орчин тойронгоо хамгаалуулахаар нохойг тэжээж эхэллээ. Нохой ч илүү амар тайван амьдралаасаа салахгүйн тулд хичээнгүйлэн зүтгэнэ. Тэмээлзгэнэ аймаар том боловч жижигхэн зүрхтэй амьтан ядаж байхад айлийн ойролцоо зөрөх төдийд л нохойнууд дайрч барьж идэх шахна. Хөөрхий тэмээзгэнэ өөрлүү нь биш унаж яваа хүнрүү нь дайрч буйг яаж мэдэх билээ дээ!? Айсанаасаа болоод тэмээлзгэнэ урьд урьдийнхаас бага иддэг боллоо үүнээсээ болоод бие нь ч жижгэрч эхлэв. Ингээд хүмүүс нэг л өдөр уналгадаа ашиглахаа болив. Юм л бол харангадаад уначихдаг амьтангаар яаж тээвэр хийх вэ дээ!? ингээд тэмээлзгэнэ боджээ: том байх тусам жижиг биетэй гарууд намайг дээрэлхдэг байсан юм чинь би тэднээс