Тэнэмэл & Пянз

Гунигтай эсвэл сэтгэлд гэмтэй зүйлс уншихад төвөгтэй. Өдөржин ажил дээрээ толгой гашилгаж ирчхээд орой ирээд зүгээр л суумаар санагдана. Гуниглахгүй, бухимдахгүй. Болж өгвөл инээгээд хөхрөөд болохооргүй бол нэг л хэвийн энгийнээр орондоо орохыг хүснэ. Тэгсэн атлаа өөдрөг, гэгээлэг юм бичиж чадахгүй. Хэн ч сөрөг байж чадна эерэг байх хэцүү гэдэг үнэний хувьтай буй за. Гунигтай юм шиг санагдаж магадгүй зүйлс уншмааргүй байвал доорх хоёр шүлэг тохиромжгүй байх шүү. Өмнө нь санууллаа шүү.

Тэнэмэл:

Тэнэмэл жаал хотоор бадарчилна
Бадар гуйн гудамжаар бүлтэлзэнэ
Бүлтгэр нүд нулимстай тормолзоно
Торомгор мэлмий гунигтай ширтэнэ

Хүнхгэр зовхи хөхрөн үзэгдэнэ
Үзсэн бүхэн алсуур даялна
Дайсан мэт гэтэн дутаана
Дутуу юмс зүрхийг дарна.

Ширүүн харц зүсэн өнгөрөхөд
Шилэн хүүхэлдэй шивнэлдэн зөрөхөд
Шаналал болгон нуруунд авирч
Шулуун уруул гэдийн мишээнэ.

Шөнийн зүүд шиг хоосон
Ширмэн ходоод нь хонхолзож
Шаржигнах торон уут хий
Шижир сажар салхинд намилзана

Үдшийн наранд зэрэглээ ургана
Ургамал ногоо салхинд найгана
Найдвар хомс итгэл бөхнө
Бөгтийх нуруу улам ургана.

Одод түгэхэд гэрийн тэртээ
Тэргэл сар уралдан нахиална
Нахиа баймаар хүний үр
Үржилгүй оромждоо атийн нойрсоно.



Пянз:

Намайг үхээр чи бүжиглэнэ
Уянгын дуу тавьчхаад ганцаараа бүжнэ
Үхэл чамайг аваагүйд гомдох ч
Чи баяр хөөртэй бүжиглэсээр л.
Авсан дотроо би амар амгалан хэвтэхэд
Амьдралд чи зовлон дотроо төөрнө,
Газар самардаж, мөргөж, сөгдөнө.
Уйлж дуулсан ч арга үгүй, чи бас л үхнэ!
Тэгэхэд чинь хэн нэгэн уйлах л болно
Булшийг чинь норгож, цэцэг ургуулна.