Зарим даа шүлгээсээ оруулъя гэхээр оруулчихсан ч юм шиг. Бичье гэхээр биччихсэн ч юм шиг. Өөртөө итгэж ядан баахан шалгана. Би бичээгүй ч өөр хүн бичсэн мөрд байх вий дээ. Хорон санаанаас бус харанхуй мунхгаас минь болсон буй за. Дээр үед бичиж байсан, саяхан бичиж байсан ялгаагүй шүлэг бүр минь нэг л хөшүүн санагдана. Эвсэлтэй хүн биш бололтой. Уян сэтгэл алга юм болов уу? Уянгалуулаад л уяраагаад байдаг хүн байсан бол алдар нэр минь мандсан байх биз ээ. Дээр үе шиг байгаад хайрын шүлэг бичээд л болчихдог бол гэж бодовч худлаа л байх даа. Газарт хэвтэр зурвасаа түүгээд л өвөртлөх буй за.
Яалтай ч билээ!?
Ахх, бүсгүй! би кино үзэх гэж ирсиймсан
Аяа! чи кинонд юунд ингэж гангалж ирнэ?
Анхаарал минь чам дээр төвлөрчхөөд
Аниргүй, харанхуйд бүүдийх чам руу ширтэнэ.
Дэргэд чинь суух залуу ажигч үгүй
Дэлгэц рүү гөлийгөөд суучих юм,
Тэгээд чамайг гуниглахыг ажихгүй мөртөө
Тэвэрч суучхаад надад ч харуулахгүй
Харц чинь надтай тулгарахад
Харин би ичингүйрч орхиод
Хачин ёозгүй инээх аядаад
Хараа шилжүүлэн дэлгэц ширтэв,
Удаан тэсэлгүй эргээд харахад
Уруулд чинь мишээл тодрох шиг болоод
Урагшаа харан чи суулаа
Урагшгүй залуу анзаарсан янзгүй, киногоо үзсээр
Гэрэл асаж хүмүүс гарцгаана
Гарах аядаж чамайг харзнана
Гараас нь атгаад авч одлоо, өнөөх залуу
Гунигтай харц чулуудчихаад, яваад өглөө чи.
_________________________________
2009.11.22
Одохоос айсан аялгуу
Хөгжмөө асаагаад, гэрлээ унтраан
Хоёр нүдээ аажуухан анин хэвтлээ
Сэтгэл гэгэлзүүлсэн уянгын дуунд уусаад
Хорвоо ертөнцийг мартаж орхиод
Хөгжмийн аясаар урсана
Дууны нүдээр хорвоог тольдож
Хоёр нүд өөд огшин нулимсаа хорилгүй
Хөндий дотроос гарах сэтгэлийг ажна
Одоо харин өөртөө иргэж ирээд
Хормын өмнө гарсан аялгууг
Холдон одохоос өмнө ахиж тавья
___________________________
2009.11.29
Хэлтэрхий
Хайр хайгаад
Хагархайг олов.
Эвлүүлж тавиад
Алгаа тосов.
Эзэнтэй байж
Эрхгүй байж.
____________________________
Өдөр нь үл мэдэгдэх.
Зүүд биш байж
Нэг өдөр би аялалд гарав.
Хачин их ядарч
Үнэхээр их цуцлаа.
Харин тэгтэл бүгд
Зүүд байжээ.
Ядарсан эцсэн,
Ангасан цангасан
Хуурамчаас хуурамч байж.
Өөр өдөр цэцэрлэгээр зугаалав.
Үзэсгэлэнт цэцгүүд,
Эргэлдсэн эрвээхэйнүүд
Зүүд гээд тоосонгүй.
Дараа нь харамслаа
Зүүд биш байж.
Өнгөрсөнд шанaлаад
Зүүдлэхийг хүсээд яах вэ дээ...
_______________________________
2011.01.05
Өдөржин хүлээсэндээ ганцаардсан Жагаа утсаа харж чадахгүй хөрвөөнө. Өөрөө бичихээр хорвоо хагарчих юм шиг санагдах аж. Хэрвээ би царайлаг байсан бол, хэрвээ би өндөр байсан бол, хэрвээ би баки байсан бол гэх мэтчилэн бодож өөр өөрийгөө аргадаад байна уу!? ятгаад байна уу!? гэдгээ ялгах чадалгүй дурлачхаж. Гэхдээ тэрийгээ Жагаа яаж мэдэх билээ. Мэдсэн бол уйлж унжиж "Хорвоо яагаад надад ингэж хатуу хандана вэ? Анхны хайр минь яагаад өнчин байгаа юм бэ!?" гээд агсам тавих нь гарцаагүй. Анхны хайр бариа биш гараа гэж хэн нэгэн өөр нэгэндээ хэлж байсан тохиолдол түүхэнд байсангүй. Байлаа гэхэд тэр нь согтуу хүний чихэнд ороод сэгсрэгдэж. Газарт унаад шалбааг болж. Бардам зандаа шүд зуух Жагаа сошиалаар нь нэг шагайж, мессежээрээ нэг өнгийнө. Бичмээр санагдаж болохгүй юм шиг дотор нь давчдан. Юу хийсэнийг нь, юу хийж байгааг нь мэдээд өөрийнхөө тухай бичиж гоё нар, зөөлөн салхи, шиврээ бороо хуваалцахыг хүснэ. Нөгөө талд нь Уран энэ тухай огт бодсонгүй. Хааяа нэг Жагаагаас зурвас
Comments
Post a Comment